Selamlarrrr! Kitabı tek kelimeyle özetleyecek olursam çerezlik derim. İnsanı çok sıkmayan bir konusu var, akıcı. Ama çok fazla duygusallaştırılmış. Hani öyle bir anlatıyor ki sanki dünyanın tüm yükü onlarda gerçek acı görmemiş. Birbirlerine besledikleri aşk çok naifti. Bence gerçek aşk bu şekildedir. Kitapta bazı tutarsızlıklar vardı ama hepsine değinmeyeceğim. Doğukanın minenin evine gelme sahnesi sadece efe kıskansın diye yazılmış. o sahneden sonra doğukana ne oldu öldü mü kaldı mı bilmiyoruz. 2 satır yazmış çocuğu sonra unutmuş gitmiş. Minenin kardeşi ecenin tek vasfı kitap sonunda ölüp minenin şoka girmesini sağlaması. Birde wattpad kitaplarının çoğunda şu olay var: gözleriyle anlaşmak. Ben anlayamıyorum şu gözlerden geçen duyguyu. Gözleri şunu anlatıyordu, gözlerinden geçen pırıltıyı gördüm, gözlerinin arkasındaki acıyı gördüm...vs. Ne gözmüş arkadaş yazı tahtası mübarek. Katakter ne hissediyorsa gözünde o mu yazıyor? Bu isyanım sadece bu kitap için değil. Kitap ek olarak bazı müzikleri de ele almış. Ama bahsi geçen müzikler pek benim tarzım değildi. Hatta bu kitap için yazılmış "Rengarenk Acılar" adlı bir şarkı da var. Kitapta Berkay Altunay reklamı yapılmış.. Genel olarak bakarsam tekrar tekrar okuyacağım bir kitap değil, aşırı beğenmedim.
