Ne bu şimdi? Ne için bütün bunlar? Olacak şey mi! Böylesine anlamsız ve iğrenç olabilir mi hayat? Hayat bu kadar anlamsız ve iğrençse, o zaman niye ölünüyor; hem de acılar çekerek?"
Sayfa 71Kitabı okudu
"Her şeyi aldılar Sam," dedi Frodo.
"Üsıümdeki her şeyi. Anlıyor musun? Her şeyi!" Yeniden başını eğerek yere çömeldi; kendi sözleri içinde bulundukları felaketi tüm hatlarıyla aklına getirmişti ve üzerine bir ümitsizlik çöktü. "Vazifemizde başarılı olamadık Sam. Buradan çıkabilsek bile kaçamayacağız. Sadece elfler kaçabilirler. Uzağa, Orta Dünya'dan uzaklara,
Sam'in düşünecek vakti yoktu. Diğer kapıdan sıvışabilirdi ama görünmeden çıkması çok zordu; ayrıca bu iğrenç orkla daha uzun süre saklambaç oynayamazdı. Belki de yapabileceği en iyi şeyi yaptı. Shagrat'ı karşılamak için bir narayla ileri atıldı. Artık Yüzük'ü elinde tutmuyordu fakat yüzük gizli bir güç, Mordor'un kölelerinin gözünü yıldıran bir tehdit olarak oradaydı; sonra elinde Sting vardı, kılıcın ışığı orkun gözlerine, düşüncesi bile bütün cinsine korkular salan o korkunç elf ülkelerindeki zalim yıldızların pırıltıları gibi çarptı. Shagrat bir yandan dövüşüp bir yandan hazinesine sahip çıkamazdı. Durdu,hırlayarak dişlerini gösterdi. Sonra bir kez daha, ork usulü yana sıçradı ve tam Sam ona doğru sıçrarken elindeki bohçayı hem bir silah, hem de kalkan olarak kullanarak sert bir biçimde düşmanının yüzüne indirdi. Sam sendeledi ve daha kendini toparlayamadan Shagrat fırlayarak yanından geçip merdivenlerden aşağıya inmeye başladı.
DÜŞMANLARIMIZDAN YARARLANMAK Kral Hiero bir gün düşmanlarıyla konuşurken ona aşağtlayıcı bir tarzda ağzının koktuğunu söylerler. Bunun üzerine iyi kral biraz üzülür ve eve döner dönmez karısını azarlar. "Neden bu sorunu daha
önce hiç söylemedin bana?" Sade, saf ve zararsız bir kadın olan karısı
der ki: "Efendim, ben bütün erkeklerin ağzının böyle koktuğunu
sanıyordum." Duyulara açık olan, bedensel ve iğrenç kusurlarımızı dostlarımızdan ve tanıdıklarımızdan değil, düşmanlarımızdan daha
kısa sürede öğreniriz. Plutarch, M.S. 46-120
Igrenç yaratık
Soğuk bir ses cevap verdi: "Nazgûl ile avının arasına girme! Yoksa seni sıran geldiğinde öldürmem. Alır, bütün karanlıkların gerisinde etlerinin yenip bitirileceği, kuruyarak büzüşen aklının Kapaksız Göz önünde çıplak bırakılacağı feryat evlerine taşırım."
Bir kılıç sakırdadı kınından çekilirken. "Ne istersen onu yap; ama buna engel olacağım eğer elimden gelirse."
"Engel olmak mı? Seni ahmak seni. Hiçbir ölümlü adam bana engel olamaz!"
Sonra Merry, o saatte duyduğu seslerin en garibini duydu. Sanki Saklımiğfer gülüyordu; berrak sesi çeliğin şakırtısı gibiydi. "Ama adam değilim ki ben! Karşında bir kadın var! Eomund'un kızı Eowyn' im ben. Sen benim ile beyim, hışmım arasında duruyorsun. Yıkıl, eğer ölümsüz değilsen! Yoksa canlı da olsan, kara bir ölmemiş de olsan biçerim seni, eğer ona dokunursan."
Eowyn ve Merry nin Nazgül ile çatışması
"Kralın adamı! Kralın adamı!" diye haykırıyordu içerden kalbi. "Onun yanında kalmalısın. Sizi babam sayıyorum, demiştin ona." Fakat iradesi hiç cevap vermedi, bedeni titredi. Gözlerini açıp, yukarı bakmaya cesaret edemedi.
Sonra aklına düşmüş karanlığın arasından Saklımiğfer'in sesini duyduğunu sandı; ama o anda ses bir
-İki insanın birbirini sevmesi, kendilerini dünyadan yalıtması çok güzel bir şey. İyi de, bu baş başalıklarını ne ile besleyebilirler? Dünya, üzerinde konuşulmayacak kadar iğrenç de olsa birbirleriyle konuşabilmek için bunu yapmaya gerek duyarlar.
-Karşılıklı konuşmasalar da olur.
-Şu yandaki masada oturanlar gibi mi?
-Hayır, hiçbir aşk suskunluğun üstesinden gelemez.
Sayfa 69 - Can Yayınları, 20. Baskı, Mart 2016
Duyuyor musunuz? Bir bedbahtın suçundan, çektiği cezadan, gördüğü işkencelerden, ızdırabından para kazanıyor ; onu bir kuruşa kağıt satar gibi satıyorlar. Kana bulanmış paradan daha iğrenç bir şey düşünebiliyor musunuz? Kim alıyor bunları?
Sayfa 20 - Kapra yayıncılıkKitabı okuyor
İnsandan hayatında yaptığı en iğrenç şeyi anlatmasını istiyorsunuz ,sonra da bunun güzel bir şey olmasını bekliyorsunuz! En kötü davranışlar her zaman iğrenç olanlardır.
Ne bu şimdi? Ne için bütün bunlar? Olacak şey mi! Böylesine anlamsız ve iğrenç olabilir mi hayat? Hayat bu kadar anlamsız ve iğrençse, o zaman niye ölünüyor; hem de acılar çekerek?..”
Bir yanlışlık vardı bu işte.
“Belki de sürdürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken yaşam değildir?” düşüncesi takıldı aklına birden. Ama hemen sonra, “Her zaman gerekeni tam gerektiği gibi yapmış benim gibi biri nasıl olur da sürdürmesi gereken yaşamı sürdüremez?” diye geçirdi içinden ve yaşam-ölüm gizeminin biricik çözümünü, olmayacak bir şeymiş gibi kafasından uzaklaştırdı.