Aklının , aşkın gerçekler karşısında yetmezliğini kabul eder. Bir bakıma dizleri üzerine çöküvermek demektir bu:
Sübhane men tahayyere fi sun 'ihi'l-ukul.
{Sanatıyla, eserleriyle akılları hayrete düşüren,
Kudretiyle anlayışları aciz bırakan Allah’ı tesbih ederim.}