Hayatta her şey bence iç içe geçmiş dairesel dalgalardan ibaret o yüzden benim hayatı anlamamdaki tespitim küçük bir damladan deryalara denizlere ulaşmamla olur.
Mesela yüzlerce ülke arasından neden bu ülkedeyim, bu ülkeye ait onlarca şehir arasından neden bu şehirdeyim, ilçeler, semtler, caddeler, sokaklar ve neden bu dört duvar arasındayım. Bu söylediklerim sadece mekan için geçerli , bir de bunun zaman dilimi var bir de bunun sureti var görünüpte görünmeyeni var, yani var da var. Yaratılmış evrenin ve zamanın şu kadarcık kısmında, zerreninde zerresinde bulunurken bunun bir nedeni olamaz mı illaki vardır. Bu yüzden milyarlarca ihtimaller arasından bir yıldız savaşçısı gibi ışın kılıcıyla zamanı ve mekanı bölük pörçük edip sıyrılırak gelip bu ihtimalin içine girmek düşünülmeye değmez mi? Bir grup insan yığınıyla ihtimaller arasından aynı otobüse binip seyahat etmesi insanın beyin hücrelerinin sinapslarında neden sorusunu elektriklendirmiyorsa varılacak hedefin de inilecek durağın da ayrılması gereken yolların da hiçbir anlamı yok bence.
Hayat benim için sonsuz ihtimaller deniziydi ama şimdi hangi yola sapsam çıkmaz sokakla karşılaşıyordum.
Bazen hayata ... sil baştan başlayasım geliyordu.
Sayfa 108Kitabı okudu
Hasret ve Acı...
"Bütün bu süreç boyunca en çok merak ettiğim şeylerden biri diğer annemdi. İnsanın annesine, anne bile diyememesi, ondan yıllarca uzak kalması gerçekten çok zordu."
"O kadar zaman boyunca onun hakkında düşünmek, sık sık kaygılanmak, acaba ona bir şey oldu mu, oluyor mu, o nasıl tam bilememek gerçekten çok zordu. Bunca zaman boyunca meyus ihtimaller zihnimi adeta ele geçirip duruyordu."
"Cidden vicdan azabı çekiyordum. İnsana hem madden hem manen destek olan yüce gönüllü birisinin unutulması asla mümkün olmaz. İyi insanlar unutmaz. Belli etmezler belki ama hep hatırlamaya devam ederler." (Jack Brighty'den)
...
- "Her şey yolunda gibi konuşuyorsun Jack. Biliyor musun ki neler oluyor? Düzeldi mi sahi her şey? Güzel olacak mı bundan sonrası? O iyi mi, kendisi, annesi?"
-"Çoğu şey müphem lakin zaman gösterecektir, olacakları bize. Ben sonunda kırılacak belki yıkılacak bile olsam yine de hoş umutlarla doluyum. İyi şeyler tahayyül ediyorum. Müspet bakıyorum. Sonunda ben hüzünle dolacak olsam bile sevdiklerim için güçlü olacağım, güçlü kalacağım. Ben, onlara bütün çabamı, ilgimi, sevgimi göstereceğim. Bunun bir yolunu bulacağım. Zira içimdeki kuvvetli pınar, büyük bir çağlayan olmalı. Aşmalı, geçmeli bütün zorlukları. Ben buna inanıyorum." (Jack Brighty'den)
"Her zaman tek seçenek vardır. İhtimaller sen henüz seçimini yapmadığın için varmış gibi duran hayallerdir," demişti Piruz çok uzun yıllar önce.
Sayfa 181 - Kanon YayınlarıKitabı okuyor
Bütün ihtimaller mümkündür.
Yani var olan ihtimallerin her biri…
Hafif Yaralama
Atlar vurulduğu vakit yoldaki akislerine
Ayaklarını ver; kendiminkilerin üzerinde duramıyorum
Allahım kalbimin kırıklarını al
Ya da kalbimi
Kan tutuyor boğuluyorum
Dünyadan hıncımı alamadım
Murat değil kastettiğim
Başka bir şey
Kader yazıldığı gibi okunmaz lügatimizde
Nasıl seslensem, ne desem bilemiyorum
İmgeler kurban istiyor
Yüzümü bahara
Okuyucusuna boyun eğmeyen bir yazar :))
Ya yazdıklarımı zihninizden "Benim kafam çalışmıyor mu?
İsmet Özel'in yazdıklarını anlama seviyesini niçin tutturamıyorum?" suallerini geçirerek okuyorsunuz veyahut 2) benim yazdıklarımı teftiş gayesiyle okuyor, İsmet
Özel fikriyatına müfettiş edasıyla yaklaşıyorsunuz.Başka
ihtimaller yok mu, olamaz mı ? Hayır, yok ve olamaz. Eğer
olsaydı ne yaptığım fark edilecek, benim o fark edenlerle şu
veya bu aşamada teşrik-i mesai içinde bulunmam da vaki
olacaktı. Seneler boyu yazdıklarım niçin benim birileriyle
fikirbirliği içinde hareket etmemi sağlayamadı?
Sayfa 229Kitabı okudu
Endişe insanın beyninde doğar, kalbinde değil. Çoğu insan endişenin, insanı zayıf düşüren bir duygu olduğunu savunur. Ve insanı zayıf düşüren her duygu gibi endişenin de kalpte doğduğuna inanılır. Ama endişe aslında insanın beynindedir. İnsan bir şeylerden şüphelenmeye başlayınca, aklında bazı ihtimaller doğdukça endişelenir.
Sayfa 55Kitabı okudu
