Bir cafede hafif uğultulu insan sesleri arasında saatlerce okumak ve yazmak iç dünyamda sonsuzmuş gibi görünen deniz ufkuba bakmak gibi bir his yaratır. Yazmak için cevremdeki insanların varlığına ihtiyaç duyarım.
Bazen direncim düşecek gibi oluyor. Her şey, herkes bı yana sanırım en çok ona ihtiyaç duyuyorum. O var olunca her şeyi halledebilecekmişim gibi..
Zaten öyle de oluyor. Neyse ona yazmak yerine buraya yazmak daha sağlıklı bir seçim sanırım.
Vücud ve iç
Beden formuna ben dediği an.
Kendini yaşamdan ayırdı insan.
Vücudun yerine denilir mekan.
Form yaranmasına söylenir zaman.
Cisime göredir zaman ve mekan.
O,yoksa ne yer var,ne de ki,zaman.
Işıklı dünyanın karanlık yüzü
Dünyaya gelende vardı sebebi?
Yaşaya bilmedi amaç üretdi.
Düşünür ne yapsam daha gerekli?
Seçtiğim beni de yapsın önemli.
Beni tanısın dünyadakı insan.