Birbirini hiç tanımayan iki insandan daha suskunuz.
Karşılıklı sustuk bir süre, bu konuşacak, paylaşacak şeyi olmayan insanların susması değildi. Bu hasreti büyük, sevdası sonsuz insanların susmasıydı. Bu özlemin kavurduğu iki âşığın vuslatıydı.
Sayfa 92 - Müptela YayınlarıKitabı okudu
"Ah, Bahar... Ben kendimi üzgün hissettiğim bütün zamanlarımda seninle tanıştığım günü hatırlayıp mutlu olan biriyim. O gün haftalar boyunca göz değdirmece oynayan iki çocuk olmaktan sıkılıp yanına gelmeseydim, sen sonsuza dek bu oyunun içinde yaşardın da yine benim karşıma çıkamazdın. Zaten sen kütüphanede bir erkeği çaktırmadan kesmeyi bile becerebilecek kadar şaşkın, o erkek ayağına geldiğinde ağlayacak kadar korkak ve 'Neyin var?' dediğimde, 'Annemi özledim' diyecek kadar çocuktun.
İstanbul kıştı seninle beraber şehre Bahar gelmişti."
Sayfa 68 - Pukka Yayınları, OzanKitabı okuyor
"Üç yüz birinci mesaj herhalde bir profil fotoğrafı kullanmayan Bahar Saraç diye birine aitti. Mesajı doğrudan silecekti Ozan ama içine girmiş bulundu. Baktı ki Âşık ile Narin'in fotoğrafını iletip, 'Bu iki kuş aynı mı?' diye sormuştu kız. Kastettiği Âşık ile Narin değildi. Başka bir fotoğraf göndermişti. Ozan o fotoğrafı açtığında, Aşık ile yanak yamaları aynı olan bir ispinoz görmüştü. Tek başındaydı ve yürek burkan küçüklükte bir kafese konmuştu.
'Evet', yazdı önce. 'İkisi de zebra isponozu."
Sayfa 38 - Pukka YayınlarıKitabı okuyor
bakma öyle derinden!
irkilir kalbimin ince sızısı,
bir ömür taşırım, geçmez yarası.
varsa senden yana;
alnımda bir ayrılık yazısı;
özü cehennem çıkması,
rengi kömür karası,
belki iki sevda arası;
silinir de yok olur...
tut bir dilek içinden,
hüznüne düşman.
gerçekleşmezse o üzülsün,
o olsun pişman!
sen ki bir mükemmellik,
serin bir rüzgârsın,
her çıkmaza düştüğünde;
o utansın, o ağlasın.
güneş bile imrenir, öyle bir ışıksın.
bunlar iltifat değil, sen zaten alışıksın!
sevgi, merhamet, zerafet;
hepsi sana özenmiş.
her birine sahipsin, hepsinden karışıksın.
-"İnsanların ruhlarından söküp atacakları yalnız iki şey vardır: Bencillik ve imansızlık."
...Fakat onlardan erkekle karısının arasını açan şeyi öğreniyorlar...(Bakara 102)
Tefsiri:
Büyü ilimlerinde en büyük dilek, kadını ayartabilmek için kocasından ayıran bir muska veya tılsım elde etmek idi. Bu, onların ne kadar bozulduklarını göstermektedir. Onların en büyük zevki, başkalarının kadınlarıyla ilişki kurmak ve onları kocalarından ayırmaktı. Bu bozulmasın en kötüsü idi. Çünkü toplumun temel taşını oluşturan ailenin köklerini yıkmak demekti. Eğer karı ile koca arasındaki ilişki sağlam olursa, toplum da sağlam ve güçlü olur. Fakat ikisi arasındaki ilişki kötü olursa, bütün toplum bozulur. Bu nedenle onlar, en büyük kötülüğü yapıyorlardı; çünkü kendi dayanışmalarının ve tüm toplumun bağlı olduğu bu önemli ilişkiyi kökünden kesiyorlardi. Bir hadiste Hz. Peygamber (s.a.v.), Şeytan'ın dünyanın dört bir tarafına vekilerini gönderdiğini söyler. Vekiller geri döndüğünde O'na ne yaptıklarını anlatırlar. Birisi kavga çıkardığını, ötekisi karışıklık ve kargaşa yarattığını söyler; fakat Şeytan "Hiçbir şey yapmadınız" der. Daha sonra biri gelir ve "Bir adamla karısının arasını ayırdım" der. Şeytan onu kucaklar ve "Gerçekten büyük bir iş yaptın" der. Bu hadisin ışığında, neden iki meleğin İsrâiloğulları'na karı ve kocayı ayıran bilgi ile gittikleri açığa çıkmaktadır. Sadece böyle bir şey, onların ahlâki geriliklerini tam anlamıyla ölçebilirdi.
309 syf.
10/10 puan verdi
“Aileyle yüzleşince genel olarak aileyi kaybediyordunuz.”
Bu alıntıyla başlamak istedim. Kitabı Eylül Görmüş tavsiyesiyle almak istiyordum ama 
Deniz Yüce Başarır da çok övünce muhtemelen beğeneceğimden emin olarak sipariş vermiştim. Bu iki kadının okurluğuna bir kez daha güven tazeledim. Bir kez daha anladım ki bu iki insan sevdiyse kitabı muhtemelen ben
Bu senin yolun ya da yok oluşun.
Her insanın iki hayatı vardır
Biri herkesin bildiği vitrinlik
Diğeri kimsenin bilmediği derinlik.
