"İnsanın insana olan ihtiyacı dışında her şey hikaye."
Erlend Loe, enteresan bir yazar. Farklı bir üslubu var, kişiye göre karar değişebilir elbet ama ben sevdim bu üslubu. Kendiyle ve okurla konuşur gibi, dertleşir gibi bir hali var. Güldüren, meraklandıran ve akıcı bir hızla okuttu kendini. Hoş bir tarz.
O her daim çok iyi ve güzel bildiğimiz kuzey ülkelerinin de kendi içlerinde sorunları olabileceğini anlatıyor ve bizimle dertlerini paylaşıyor, içini döküyor Loe. Özellikle kitabın son sayfalarına bayıldım. Film izlerken sahneden sahneye atlayıp iki sahneyi de heyecanlı yerinde bırakarak geri dönme hareketi var ya (bir adı varsa da bilmiyorum) onu yapıyor yazarımız ve bu hareketle daha da seviyorum kitabı..
“Volvo Kamyonlar”, Erlen Loe’nun “Doppler” adlı ilk kitabının devamı arkadaşlar, işte ben bu noktada bir hata yapmışım ve ikinci kitapla başlamışım, ( çok büyük bir kayıp olmadı aslında her şeyi anladığımı sanıyorum ) siz de benim gibi yanlış yapmayın diye söylemek istedim sadece:)
En baştan beri söylediğim gibi farklı bir üslup lakin ilginç, merak uyandırıcı ve keyifli bir kitap, tavsiye ederim.
Keyifli Okumalar!