"Terbiye ve nezaket iki kişinin eline kalırsa,
Üstelik bu eller kirli ise,
Ne kötü birşey bu.."
William Shakespeare
‘Yanlış yaşanmış hayatın kıymeti harbiyesi yoktur ve hayat her türlü çabaya değer.’
Sayfa 440Kitabı okuyor
Hayat, her iki cinsiyet için de çetin ve güçtü, tükenmek bilmeyen bir mücadeleydi. Müthiş bir cesaret ve mukavemet gerektiriyordu. Bir hayal dünyasında yaşayan bizler belki de her şeyden çok özgüvenli olmaya ihtiyaç duyarız.
Diyalog, karşımızdakine kendimizi bütün kalbimizle açmaktır.
...
Tekemmül etmiş sevgi iki insanı birleştirir, ama onlar yine de iki ayrı insan olarak kalmaya devam ederler.
BUGÜN yaşadığımız ülkenin kimi insanları birbirine sağır gibi duruyor, her toplumsal kesin kendisine göre bir "öteki" tanımlıyorsa, müsamahanın toprağına yabancılaşmışız demektir.
...
Sayfa 22Kitabı okuyor
(…) Demek hayat böyle bir iki adım ilerisi bile görülmeyen sisli ve yalpalı bir denizdi. Tesadüflerin oyuncağı olacak olduktan sonra ne diye bir irademiz vardı? Kullanılmadıktan sonra göğsümüzü dolduran hisler ve kafamızda kımıldayan düşünceler neye yarardı? Yaşayışımıza ve etrafımıza şekil vermek arzusuyla dünyaya gelmekten ise hayatın ve muhitin verdiği şekli kolayca alacak kadar boş ve yumuşak olmak daha rahat, daha makul değil miydi?
Yaşamaya Dair
Hepimiz bir ömür süreriz. Çocukluk, gençlik, ihtiyarlık, uzun bir ömür bunlardan oluşur. Sağlıklı bir ihtiyarlık, iyi yaşanmış bir ömrün kanıtıdır.
...
Hayat kudurmuşcasına akan bir ırmağa benzer, insanoğlu ise bu ırmağın azgın sularında yolculuk yapan bir dal parçasına. Bu yolculukta değişmeyen iki şey vardır; ilki yalnız olduğun, ikincisi ise ne kadar uzun sürse de yolculuğun ölümle sınırlı olması...
Hayat iç içe, ama aslen kimse kimseye karışmaz ve kimse kimseden mesul değildir. Kim az evvel bir kahkahadan içeri girdi, kim avurt arasına saklandı, iki kaşın arasında gezen gölge kimdi, kimindi, o yutkunan neydi o yutulan bilinmez, nezaket bilmeye manidir, isteğe de, kaldır hafif kaşını bu olabilirsiniz ama indir hemen yeniden, kaşın yeri hayret değildir, ibret de, ufak bir "Değil mi?" ya da minicik bir şaşkınlıktır. Bu yüzden belki de sırf bu yüzden her şey bizden gizlidir. İnsan kendinden gizlidir, insan zaten kendinden gizlidir.
"Hayat, birbirinden ayırdıklarını, kısa bir müddet için tekrar yaklaştırır gibi olsa bile uzun zaman yan yana bırakmıyordu. Geçen günleri bir daha geri getirmek mümkün değildi ve sadece hatıralar, iki insanı birbirine bağlayacak kadar kuvvetli değildi."
Sayfa 188Kitabı okudu
İki ruhun birbirine değdiği "karşılaşma anları"dır insanı bulduran. Dostluk, bulunmaya izin vermektir. Bulmaya talip olmaktır.
Sayfa 130Kitabı okudu
Pusula
İki güvercin ey ömrüm
yılların omuzunda tünemiş
bir hayat, öteki ölüm
yaşadığım olsa da
Biri Refik, öteki Durbaş aslında
REFİK DURBAŞ (1944-2018)
Sayfa 74 - Zend Kitabevi, 2005Kitabı okuyor
