Baba katlinin mümkünatı, babayla yüzleşmek ve onu affetmekten geçer. J.Cezar’ın Rubicon Irmağını geçip geçmemesi arasındaki çizgi, Cezar’ı Cezar yapan gerçeklikti. Platon’un Platon olmasında payı olan Parmanides ile yüzleşmesiydi. Parmanides ile yüzleşemediğinde Parmanides’in varlık anlayışını kabul etmek zorunda kalacaklarının farkındaydı. (Ex
Nuh gemisine almadı beni. Tektim çünkü.
Çokluğu tehdit eden teklikti tekliğim, tekilliğim. Nuh’unkine inat.
Oysa gemiye binebilmenin ilk ve biricik koşuluydu çift olmak.
Bu nedenle her türden birer çift alındı gemiye.
Sürekliliği sağlamak için. Türün sürekliliğini.
Türkçede iki kişi çok kişidir.
Kendimle başım belada.
Yine gemi dışındaydım.
Suların ortasında.
Birazdan suların üzerine çökeceği bir kıyıda.
Suyun içinde.
Tek başına.
Artık sahilsizim.
Dücane Cündioğlu
Üzüm kendi başına bir varlıktır üzüm Üzüm suyuna dönüşür ama bütün üzüm Özelliklerini taşır gerçek dönüşüm ezoterik olarak şarapla gelir bu dönüşüm bir yeniden doğuş olduğu kadar aynı zamanda tanrısal sözün de açığa çıkmasıdır bir başka deyiş de üzüm suyundan şarabın çıkması insandaki tanrısallığın da ortaya çıkması anlamını taşır dionysos ile ilgili ezoterik örgütlerin şarap ile sembolize ettikleri yenisiyle olmuş kişi aynı zamanda dionysos sırlarına ermiş kişidir "iki kere Doğan Dionysos " Bunu da sembolize eder.
Baba Candır
Küçük bir kız çocuğu iken aşık olduğun,
Genç yaşta sürekli çatıştığın,
Seni anlamadığını sandığın
ve onu anlamadığın,
Ebeveyn olunca,
hele bir de kırk yaşını devirince anlamlandırdığın kişidir BABAN.
Bir gülüşü,
Sevgi dolu bir bakışı,
Yeryüzünde belki de hiç bir erkeğin hissettiremeyeceği bir duygu seli yaratır yüreğinde.
Herkeste o duyguyu
iki edip- düşünürün gözünden dil
...
insanlar dil üzerine düşünmeye başlayınca, dilin düşünceyle ilişkisi de kaçınılmaz olarak gündeme gelmiştir. Aristoteles'e göre: "Konuşma zihnin yaşantılarının temsil edilmesidir." Durum böyle olunca düşüncenin aksi olan sözün düşüncenin ürünü olan iyiyi veya kötüyü göstermesi de
kaçınılmaz olacaktır. Bu anlamda dilin kaynağının
İnsanları tanıdıkça her şey ütopik gelmeye başlıyor. Sevginin gerçekdışı olduğuna inanamak sevgiye dair bir kanıtın olmaması demek. Aşka en çok inananlar ne geceden ne de sokak köpeklerinden korkarlar. Birini sevmek iki kişilik ruh barındırır vücutta. Aşık olan her insan artık iki kişidir, üstelik bu terazinin dengesi yoktur. Birini kendimizden daha çok sevdiğimiz zaman bu terazi hep aleyhimize işler. Aşk zaten fedakarlık değil midir? Sana gelmenin heyecanı yeni yürümeye başlayan bir bebeğin ikinci adımda yere düşmesi gibi hep,buruk..