Nazım Hikmet- Henüz Vakit Varken Gülüm
Sende, ben, imkansızlığı seviyorum, fakat asla ümitsizliği değil.
Sayfa 66
Beşinci Mektup
Ayrılık diye bir şey yok.Bu bizim yalanımız.Sevmek var aslında,özlemek var, beklemek var.Şimdi nerdesin? Ne yapıyorsun?Güneş çoktan doğdu.Uyanmış olmalısın.Saçlarını tararken beni hatırladın değil mi?.Öyleyse ayrılmadık.Sadece özlemliyiz ve bekliyoruz.
Sayfa 155
Gelme diyorsun
Bu gel demektir
Birazdan güneş doğacak
Dolu dizgin atlılar geçecek yüreğimden
Seni düşüneceğim
Gümüş mahmuzların parlaklığınca
Yağmur nal izlerini örtmeden
Sana geleceğim
Bekle beni
Belki sizi affedebiliriz
Ne de olsa insanız biz de
Bir zayıf tarafımız vardır.
Sayfa 55Kitabı okudu
Ümit Yaşar :(
Büyük dertler içinde benim ellerim
Anlamıyor musun
Sen sevildiğin için güzelsin bu kadar
Ben sevilmediğimden böyle çirkinim
Sayfa 65Kitabı okudu
Beklemek bir çeşit ölmektir
Sen yoksun
Bu bana her gece binlerce ölüm demektir
Sayfa 127Kitabı okudu
Kimse yokluğunda bunca sevilmedi
Kimse yokluğunda ilahlaşmadı bu kadar
Saçların böyle daha güzel
Sen daha güzelsin
Gelecek mutlu günlerin ışığında
Her şey daha güzel
Ne var ki ayrılığın adı kötüye çıkmış
Yoksa bin yıl daha yaşamak isterdim
Ve seni bin yıl daha
Ayrılıklar içinde sevmek isterdim
Sayfa 103Kitabı okudu
Ama biliyorsun nihayet ben de insanım
Umutsuzluğa düştüğüm anlar oluyor
Hiç gelmeyeceksin sanıyorum
O zaman kurşun gibi bir korku saplanıyor kalbime
Katran gibi bir yalnızlıktır sarıyor içimi
Yalnızlığımdan utanıyorum
Sayfa 104Kitabı okudu
Deli dolu akan nehirlerden tas tas sular içtik
Öyle ateşlerle doluydu yüreklerimiz öyle tutkundu
Karlı dağların serinliğinde uyurduk geceleri
Deniz fenerinin ışığında yıkanırdık
Köpükten bir çalkantıydı içimizde zaman
Ne yana baksak denizdi, maviydi, ışıktı
Sonra bir çaresizlikti zifir
Akıntıya kapılmış gemiler gibiydik.
