Ben seni düşünüyordum. Çünkü geceydi.
Bana "çok yazıyorsun" diyorlar. Bir insana " Sen çok yaşıyorsun, artık öl." denir mi?
Sensiz bir dünya yaratacağım senden. Dünya duracak ama sen durmayacaksın. Zaman bitecek ama sen bitmeyeceksin. Bir gün bütün çiçekleri solacak bahçelerin, yıldızlar ışık vermeyecek, güneş doğmayacak hiç. Ama sen solmayacaksın, sen eksilmeyeceksin. Seni maddenin dışına çıkarıyorum, ölümsüzlüğün kapılarını açıyorum sana. Anlamıyor musun?
Özleme bir diyeceğim yok. O kömür kırıntıları arasında parlayan bir cam parçası. O nefes alışı sevgimizin, kavuşmalarımızın anlamı. O tek güzel yönü bekleyişlerimizin. Insanlığımız özleyişlerimizle alımlı, yaşantımız özlemlerle güzel. Özlemin buruk bir tadı var, hele seni özlemenin. Bir kokusu var bütün çiçeklere değişmem. Bir ışığı var. bir rengi var seni özlemenin, anlatılmaz. Verdiğin bütün acılara dayanıyorsam; seni özlediğim içindir. Beklemenin korkunç zehiri öldürmüyorsa beni; seni özlediğim içindir. Yaşıyorsam; içimde umut varsa, yine seni özlediğim içindir.
Aydınlık..!Sen en güzel aydınlık..! Bizi bırakma. Kalplerimizde girmediğin köşe kalmasın. Çek, kurtar bizi insan yaradılışımızın korkunç karanlığından. İçimizde, ta derinlerde kükreyen o vahşi hayvanı sustur. Düşüncemizi tırmalayan o kanlı pençelerden kurtar bizi. Unutulmuşların dünyasında biz unutmak istemiyoruz...
Özgür Yayın Dağıtım
İki Kişiye Bir Dünya..
Kim kurdu,
Bu düzeni, nerdeyiz.?
Bu tekerlekler nasıl dönüyor boşlukta,
Bu umutlar, bu dualar, bu kahrolası hayaller..
Nasıl bunca yıldır barındırdı bizi,
Bu katı yürekli topraklar..
Bu gülünç mezar taşları..
Ölümler, ölümler, ölümler..
Ölümlerden beter yalnızlığımız..
Bu macera ne zaman bitecek söyleyin.?
Söyleyin ne zaman aydınlanacak.?
Bu karanlık alınyazımız..
Sayfa 47 - Everest Yayınları
