BAŞKASININ AYNASI
Lacan’a göre, bebeklerde “aynalama” adında bir evre vardır. Bir bebek
yaklaşık olarak bir yaşına kadar kendisini dış dünyadan ayırt edemez. Yani,
dış dünyadaki her şeyi kendisinin bir uzantısı sanır. Ne zaman ki bu bebek
bir aynanın karşısına geçsin, o zaman kendisini dış dünyadan ayırt etmeyi,
yani bir benliği olduğunu öğrenir. Burada Lacan’ın
Sayfa 132
Anmak Unutmak
İki tür nokta var
Biri önüne ve ardına bakar,
Biri ardına bakmaz,
Ardını noktalar.
Sayfa 35Kitabı okudu
İki insanın hayatlarını birleştirmesinde en ehemmiyetli nokta, birbirlerini sevmeleri ve hüsnüniyet sahibi olmalarıdır.
Sayfa 33 - YKY
Zaman, ders almayanlar için çember bir yol gibi…
Uzaklaştığına emin olacak kadar ondan kaç, varacağın son
nokta başlangıçtan ötesi değil.
KİTAP OKUMAZSAN NE OLUR ?
‘’İnsan kitap okumazsa gün gelir, virgülü kaybeder, cümlelerden korkmaya başlar. Basit ifadeler kullana kullana düşünceleri de kısırlaşır. Günler geçtikçe, ünlem işaretini de kaybeder. O zaman düşünce duygu ve davranışları tepkisiz hale gelir, çünkü heyecanını kaybetmiştir. Bir süre sonra soru işaretini de unutur, artık soru da soramaz. Çevresine düşman gözüyle bakar, hiçbir şey onu ilgilendirmez. Aradan bir süre geçince fark eder ki, zihninde iki nokta üst üste işareti de kaybolmuştur. Bu kayıptan ötürü kişilik bozuklukları başlar ve psikolojik davranış sebeplerini kendisi de açıklayamaz olur. Yalnız başkalarının dedikodusunu yapar, iftira ve yalan peşinde koşar. İşin garibi de kimseyi beğenmez olur; aile saadeti yıkılmış; şefkat ve özveri gibi ideal duygularını çoktan kaybetmiş olduğundan, kendi kendisiyle sadece tırnak işaretiyle konuşmaya başlamıştır. Çünkü kendine özgü tek bir düşüncesi kalmamıştır. Elinde avucunda sadece nokta kalmıştır. Onu da konuşurken yalnızca nefes almak için kullanmaktadır.’’
Kendisine geçmişi hatırlatan her şey içini kedere boğuyordu. Beyni iki nokta arasında yıldırım gibi işliyor, yüreğini oyuyor, onu ölüme götürüyordu.
