Aptallıklar..
" Aptal aptaldır. Radikal bir dilden soyutlanarak sloganik dilden uzaklaşarak her fikirden insanların kabul göreceğini bir dil oluşturmak yerine kalıptan kalıba girerek her fikre saygım var diyenler aptaldır.
Kavramların içini boşaltıp istediği gibi doldurarak oraya buraya çekenler iki yüzlü aptallardır.
Bunun saygısızlık ya da kabalık olduğunu düşünmüyorum. İdeolojik, Radikal bir insan değilim olmam da, Kalıplarına hapsolmuş bir hayatın insanın kendi değerlerini bile kalıp haline getirerek onları özümsemesini engellediğini düşünüyorum. Ancak bütün bunlar herşeyi hoş göreceğim manasına gelmez. Böyle yapanlar omurgasızlardır. Asıl saygı gösterilmesi gerekenler bilmeden atıp tutanlar değil, iftira atmadan dürüstçe ve insanca kendi fikriyatını benimseyip savunabilenlerdir.
Komünizmi sosyalizmi liberalizmi laikliği bilmeden istediği gibi atıp tutmak nasıl aptalca bir iki yüzlülükse, Şeriati İslam'ı bilmeden atıp tutmak aptalca bir iki yüzlülüktür.
Eğer dürüstseniz ve iradeliyseniz araştırın okuyun öz kaynaklardan öğrenin. Yok, iradem yok dalkavukluk kolayıma geliyor diyorsanız kusura bakabilirsiniz aptalsınız. Ve size saygım yok.
"
Belki de iki yüzlü bir pencereydi benim gördüğüm; ondan geçen bakışın hangi taraftan geldiği hem görenin hem de görülenin yaşadığı duygulara bağlıydı. Üstelik ona ille içeriden ya da dışarıdan bakılacak diye kesin bir kuralda yoktu, göz yetiyorsa aynı anda iki taraftan da bakılabilirdi. Hiç kuşkusuz bu durumda kendisiyle karşılaşırdı insan; görse görse, bir pencereden eğilip bakan kendisini görürdü düş kadar yakın bir uzaklıktan... Ola ki şaşırırdı önce; bir yanıyla,yüz yüze geldiği insanın kendisi olduğuna inanmak istemezdi. Peki, ya pencerenin karşı tarafındaki; o inanır mıydı aslında kendisinin öteki olduğuna!
Sayfa 170 - Everest
Belki de iki yüzlü bir pencereydi benim gördüğüm; ondan geçen bakışın hangi taraftan geldiği hem görenin hem de görülenin yaşadığı duygulara bağlıydı. Üstelik ona ille içeriden ya da dışarıdan bakılacak diye kesin bir kural da yoktu, göz yetiyorsa aynı anda iki taraftan da bakılabilirdi. Hiç kuşkusuz bu durumda kendisiyle karşılaşırdı insan; görse görse, bir pencereden eğilip bakan kendisini görürdü düş kadar yakın bir uzaklıktan... Ola ki şaşırırdı önce; bir yanıyla, yüz yüze geldiği insanın kendisi olduğuna inanmak istemezdi.
Thomas More’un Yaşamı ve Ölümü – Mina Urgan
More, hapise girdiği ilk aylarda, Kralı İngiliz Kilisesi’nin
başı yapan yasaya yemin etmeyi iki kez reddetti.
İki ağzı da keskin bir kılıca benzetmişti bu yasayı:
İnsan buna evet derse, ruhunu; hayır derse, bedenini yitirecekti.
More ise, ruhunu yok etmektense, bedenini yok etmeye çoktan razıydı.
Sorguya çekilirken, “Anlayın bunu,”
UTOPİA - Kaynak Yayınları *Mina Urgan’ın incelemesiyleKitabı okudu
