Sûfiler'in kişilere terapisini ve Jungcu terapinin ilişkisi benzerlik ve farklılıklarını anlatan bir kitap.
Sûfiler, bütünleşme ve iç evrim yolunda yani kişilik gelişim düzeylerinin yedi mertebe olduğunu düşünürler;
Tevbe(nefs-i İnsanı),
Vera(nefs-i levvâme),
Zühd(nefs-i mülhime),
Fakr(nefs-i mutmainne),
Sabır(nefs-i râzıyye),
Tevekkül(nefs-i marzıyye),
Rıza(nefs-i kâmile)
İnsan gelişiminin son ve yedinci evresi, rızadır.Bu aşamaya eşlik eden nefs, arınmış ve kemâle ermiş nefstir: nefs-i kâmile. Bu son bütünleşme evresine varan sûfiye ise, insan-ı kamil denilir.
Tüm bu özellikleri ile insan- kâmil, insanoğlunu iyiye yönlendiren, umut ilham eden bir idealdir.
Rıza hayatın olduğu gibi kabul edilmesidir.
Rıza, sûfilere "Kahrın da hoş, lütfun da hoş" dedirten mertebedir. Rızaya ulaşan, kâinatta ikilik, çelişme, kötü, çirkin, acı, gam görmez. Tanrı'nın irade ve yazgısına mutlak bir teslimiyettir rıza.
Hepimizin yazgısının güzel olması dileğiyle