Ve elbette çocuklar aynaya baktıklarında kendileriyle değil babalarıyla karşılaşırlar. Kendilerini gördüklerini sanmalarına rağmen o saydamlıkta duran babalarıdır aslında. Zaman aktıkça farkı na varacaklardır bu hakikatin. Babalarımız, unuttuğumuzu zannettiğimiz ama hiçbir zaman silinmeyecek buruk bir anı olarak hep yaşayacaktır zihnimizde. Onlar kaşımızda gözü müzde, boyumuzda bosumuzda, aklımızda ve yüreğimizde dir. Kudretleri güç verir bize, şefkatleri yüreğimizi yumuşa tr, zalimlikleri korkak yapar bizi ya da acımasız, cesaretleri ruhumuzu yüceltir, ödleklikleri küçültür. Velhasıl iyilik ve körtülük, bencillik ve fedakârlık, ne kadar karşıtlık varsa ru bumuzda, hangisinin galip geleceği babamızın şahsiyetiyle alakalıdır.
Sayfa 205Kitabı okudu
