İÇERİK
Modernleş(eme)me tarihimizden tutun da düşüncelerimizdeki açmazlar ve ikilemlere; cebinden çıktığımız dimağlardan kuytuda kalmış isimsizlere; toplumdan ferde olduğu kadar fertten topluma ve Türk edebiyatı projektöründen yansıyan derya deniz hükümlerden öksüz ama acımasız eleştirilere... Bunlara ve daha fazlasına mührünü vuran kalemi pek,
Biliyor musun
Ben seni görür görmez,
Kırk yıl sonraki halimizi düşledim
Sonra da kendime şöyle dedim,
Senleri benleri bıraksak da
Biz olsak ya şu dünyada
İçimde ümit var sevgilim
Yarınlar güzel olmak zorunda.