Ne var ki insan ölürken en çok hayallere geç kalıyordu.
Boşluktan korktum sanırım; hayatın böylesine nafile oluşu fikriyle baş edemedim.
Birlikte ve ayrı ayrı bulduğumuz o kadar yol vardı sonuçta. Hiçbiri mi kalbinin durmadığı bir yere çıkmadı?
Okur Takip Önerileri
-o sırada benim gözüme çok önemli gözüken her şey nerede şimdi?
-zaman zaman korkuya kapıldığım oluyor. Ya içimde anılarımın üst üste yığılıp yavaşça çamura dönüştüğü karanlık bir zindan varsa diye.
Sevmek insanca bir şey, ancak insanca sevmeyi bilmek lazım!
İşte böyle sevgili Wilhelm, dünyada en çok çocukları kendime yakın buluyorum.
İnsan aslında karmaşık bir varlık değil. Çoğunluğu zamanın büyük bir bölümünü yaşamak için kullanıyor…