176 syf.
10/10 puan verdi
Hayır, sizler uygar değilsiniz!
9 Kasım 2019 Cumartesi
17:16
Merhaba!
En son incelememi 9 Ekim 2019 tarihinde yapmışım, bir ay sonra yeniden bir deneme kitabı ve yazarı üzerine konuşmak istedim. Araya 13 kitap girmiş, artık inceleme yapacak zamanı bulamıyorum bazı incelemelerim okuma sürelerini aştığı için bu güzel faaliyeti ihmal etmek zorunda kalıyorum.
Zaman! Nasıl zaman
Isaac Asimov'un orijinal Vakıf üçlemesinin son kitabı olan "İkinci Vakıf", üçlemenin en heyecanlı ve belki de en rahat okunan kitabı olarak görülebilir.
Asimov'un Vakıf üçlemesi 1951,1951,1952 yıllarında yayınlanmış art arda. Yazar, İkinci Vakıf'tan 30 sene sonra üçlemeyi sürdürmeye karar veriyor ve dört kitap daha yazıyor. Bu yeni
261 syf.
8/10 puan verdi
Alegorik Anlatı
İyi bir kitap okuru olan çok sevdiğim, hatta acayip çok sevdiğim :)) birisi tavsiye etti bana bu kitabı. Ben de emir telakki ettim. :))
Kitabın ortalarına geldiğimde, nasıl gittiğini sorduğunda, pek sarmadığını söyledim. Ancak sonra kitabı konuşmaya başladık ve aslında sardığını fark ettim.
Şöyle ki, Sineklerin Tanrısı her şeyden önce akıcı ve merak uyandırıcı bir kitap. Bir çocuk kitabı gibi görünse de tıpkı Hayvan Çiftliği gibi, hiç de öyle değil. Hatta o kadar Hayvan Çiftliği gibi ki, muazzam bir alegorik eser olduğunu söylemem lazım.
Issız bir adaya düşenler bu defa İngiliz çocuklar... Zaman ise İkinci Dünya Savaşı yılları. Yani faşizmin ve diktatörlüklerin insanlığı ezip mahvettiği zamanlar. Yani çocuklar o adanın yerlisi değiller, dünyalılar. Arka planda ise bir savaş var.
William Golding böyle yaparak tabiri caizse insanlığı yeniden başlatıyor. Ve bu sefer mükemmel alegoriler üzerinden insanın kötülüğü, iktidar hırsı, bencilik, yönetme, ezme, korku gibi duygular işleniyor. Hemen her çocuk bir şeylerin simgesi oluyor.
Savaştan kaçıp yeni bir dünya kurulsa bile sanki insan, yine hırs ve hastalıklarını da onunla getirmeye devam edecek gibi.
Tavsiye eden kişinin tabiriyle, “Öyle gibi görünse de asla çocuk kitabı değil. Çocuklar üzerinden insanın doğası anlatılmış. Kitabın sonunda şunu düşünmüştüm, şiddet eğilimi, güç hırsı doğuştan gelen bir güdü mü yoksa öğrenilir bir duygu mu?”
Özetle, kitap tam bir semboller eseri olarak görünüyor.
144 syf.
10/10 puan verdi
İzahı olmayan şeyin mizahı olur derler. Aziz Nesin de bu noktada basın ve ifade özgürlüğünün ülkedeki ''yokluğuna'' dair mizah dolu birden çok hikaye ile karşımıza çıkıyor. Basın ve ifade özgürlüğü bilindiği üzere, hem medyanın holdingleşerek patron sınıfının hüküm sürdüğü bir sektör haline gelmesi ve halka sunulan doğru bilgi akışının patronun iktidar ile ilişkisine göre belirlendiği, hem de ülkenin ilerici, aydın gazeteci ve düşünürlerinin yeri gelir katledilerek, yeri gelir hapsedilerek, yeri gelir susturularak ifade ve basın özgürlüğünü legal* yollarla terörize ederek halkı sürü psikolojisi ile yönetme ve yönlendirme şekliyle özgürlük(?) olarak kabul görmekte ülkemizde. Aslında kitabın mizah yoluyla vermek istediği mesajlar bu denli önemli ve ağır konular aslında. Tabi bunu ciddi bir şekilde konuşmak bir noktadan sonra çaresizliğin de etkisiyle izah edilemez ve yoran şeyler haline getirmekte. işte Aziz Nesin de bu durumu kara mizaha çevirip güldüre güldüre düşündürüyor okuru konu hakkında.
Oldukça başarılı bir kitaptır bu anlamda. Ancak Yaşar ne yaşar ne yaşamaz gibi, Hakkımı Ver Hakkı gibi, Bir Zamanlar Memleketin Birinde gibi, Başarımı Karılarıma Borçluyum gibi harika birer oyun haline gelen eserleri ortadayken bunun da oyunu gayet yapılabilirmiş. Neden es geçilmiş şaşırdım. Bunu da izlemek isterdim açıkçası. Neyse efendim oyunu sahnelenene kadar okuyun okutun bu kitabı. :) Keyifli okumalar.
Puslu Kıtalar Atlası’nın Tahtı Sallandı! :)
Eser postmodern bir tenkit romanı olup sıfattaşlarından farkı ise tüm eleştirilerini sanata mâl edebilmiş olmasıdır. Üstelik bütün eleştirilerini de temsiller üzerinden vücuda getirmesi onu şaheser olarak tanımlamaya kafidir.
Toplumun, bireyin, sanat anlayışlarının, bilimin, edebiyatın, kurumsal dinin, dindarın, devletin, devlet paradigmasının ve
Foucault’nun çalışmalarında ele aldığı asıl mesele; “İktidarın gerçekte ne şekilde işlediğini inceleyebilir miyiz“ sorusudur. İktidardan kastı ise, katı kurallara bağlı, görünür ya da görünmez bir makam ya da güçten ziyade, ilişkilerdir. Öyle ki bu iktidar ilişkileri her yerdedir. Bu iktidar sayesinde sahip olunan yönetme gücü, karşı tarafın
Michel Foucault - 21. Yüzyılın Ezber Bozan DüşünürüSelin Feldman · Karakarga Yayınlar · 202156 okunma