İlayda Gümüşkaya

Reklam
Sevgi budur, gözlerini kapadığında oradadır ve bir milyon sene sonra bir milyon insan arasında da görsen, ha işte o dersin.
Nazım Hikmet'in dediği gibi: "Yok, öyle umutları yitirip karanlıkta savrulmak. Unutma aynı gökyüzü altında, bir direniştir yaşamak."
Sayfa 20

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Çocukluğumdan gelen bir alışkanlığım var benim. O da şu ki: Gökyüzü ile konuşmak.
Sayfa 11
Fakat bir mucize olsun istiyorum. Hayatıma bütünüyle tesir edecek, geçmiş günlerin acısını mütemadiyen dindirecek ve gelecek için gereken adımları atmamı sağlayabilecek bir mucize.
Sayfa 11
Reklam
"Oysa bu hayatta yaşamanın esas formülü, umut etmek değil midir?"
İnsana ekmekten, sudan fazla his lazım, yavrum.
Sayfa 194
Ve bir gün insan da ölür Çimen gibi, yaprak gibi Sarsılır yeryüzü yerinden Devrilen koca bir ağaçtır sanki Durur atışları yorgun kalbimizin El, ayak kesilir Göz ölür, dudak ölür, kan ölür Susar ta içimizde Yıllardır çalan çalgı Bütün teller ses vermez olur Acılar diner Ve bir gün biter bu çirkin oyun Perde iner
Sayfa 175
İnsan bir kere ölür Her gün ölen umutlarımızdır içimizdeki
Sayfa 174
Yaşamak ve sevmek öylesine güzel ki Gözlerin gözlerime değince
Sayfa 131
Reklam
Yollar yokuş, düz değil Çaba gerek söz değil Güzel olan göz değil Gözdeki mânâ güzel
Sayfa 117
Unutma ki İnsan; sevdiği ve sevildiği kadar insandır
Sayfa 110
420 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.