Dünyanın,daha doğrusu doğanın iki yanı vardır;o,bir yandan bizim sınırlılığımızın ürünüdür,bir yandan özgür, ideal etkinliğimizin ürünü. İlk anlamada dünya sınırlıdır,ikincisinde ise özgür. yine,ilk anlamda her beden sınırlıdır,çarpıktır,sıkışıktır ve biz çirkinliği görürüz. Böylece bir şeyin çirkinliği ya da güzelliği Fitcht'e göre seyredenin bakış açısına mahkumdur. O yüzden güzellik dünayda değil,güzel ruhta bulunur. Sanatta bu güzel ruhun ortaya çıkışından başka bir şey değildir.