İlayda Ayhanoğlu
@ilaydayhanoglu
Ankara
3 Eylül
16 okur puanı
Aralık 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Sabitlenmiş gönderi
Korkma yaklaş karanlığa
Orada ben varım
Çaresizliğimize, zavallılığımıza
Gel, beraber ağlayalım
Sayfa 86
Yıllar boyunca yara izine, tavşan dudağına veya şekilsiz buruna birer engel gözüyle bakıldı; bu durumun toplumsal ve duygusal uyum açısından önemi alttan alta her şeyi kuşatır ni telikte oldu. Hastanın engeli, onun sosyal hayattaki tüm ayak sürtüşlerini ve nahoş görevlerini, tüm tatminsizliklerini ve tüm yetersizliklerini astığı bir “kancadır”; hasta, sadece, rekabetten makul bir kaçış aracı olarak değil, sosyal sorumluluktan feragat etmek için de bu engele bağımlı hâle gelir.
Sayfa 40
"Ana, sen eskiden hiç böyle değildin."
Onun yüzü katılaştı, gözleri soğuklaştı. "Hiç evim yıkılmadıydı," dedi. "Ailem hiç sokakta kalmadı, yollara düşmediydi. Satmak zorunda kalmadıydım hiç... Her şeyi!
Sayfa 94Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Kurt gibiydim. Şimdi de sansar gibi oldum. Ava çıktın mı güçlüsündür. Kimse avcının üstesinden gelemez. Ama avlanan sensen, o zaman durum değişir. Bir şeyler oluverir sana. Güçlü değilsindir artık. Öfkeli olabilirsin ama, güçlü değil. Benim peşimde uzun süredir avcılar var. Kendim avcı olmayalı epey zaman oldu.
Sayfa 71Kitabı okuyor
Yazı yazmasını bile sevmez. Korkutuyor onu biraz galiba. Babam ömründe ne zaman yazı görmüşse, birisi bir şeyini koparıp almıştır elinden mutlaka.
Sayfa 67Kitabı okuyor
Bazen üzgün insan o üzgünlüğü konuşa konuşa atıverir ağzından dışarı. Bazen öldürecek olan, konuşa konuşa cinayeti bile çıkarır içinden, kimseyi öldürmesine gerek kalmaz.
Sayfa 65Kitabı okuyor
...o ürün büyüdüğü, hasat edildiği zaman, kimsenin eli sıcak toprak topağına değmemiş, kimsenin parmakları arasından yere toprak elenmemiş olacaklı. Ne kimse tohuma eliyle dokunmuş, ne kimse büyümesi için özlem duymuş olacaklı. İnsanoğlu kendi yetiştirmediği şeyi yiyecekti. Ekmeğiyle arasında bir yakınlık olmayacaktı. Toprak o demirlerin altında doğuracak, yavaş yavaş o demirlerin altında ölecekti. Söz konusu olan sevgi ya da nefret değildi çünkü. Ne hayır dua vardı ortada, ne lanet.
Sayfa 45Kitabı okuyor
Ne günah diye bir şey var, ne de sevap diye! Yalnızca millet ne yapıyorsa o var... Hepsi aynı bütünün parçası.
Sayfa 30Kitabı okuyor
İnsanlar akıllı makineler yaratıyor ya da düşlüyorlarsa gizliden gizliye kendi akıllarından umut kestiklerinden ya da dehşet verici ve gereksiz bir aklın ağırlığı altında ezildiklerindendir. O zaman da bu akılla oynayabilmek ve onunla oynayabilmek için aklı makinelere hapsederler. İktidarı politikacılara bırakmanın bize her tür iktidar isteğine gülme olanağı tanıması gibi bu aklı makinelere emanet etmek de bizi her türlü bilme iddiasından kurtarır.
Sayfa 52
“Oysa benim hiçbir şeyi idare ettiğim yoktu, kendimi bile.”
“Çok iyi biliyordum ki otomobiller gürültü yapıyordu. Otomobillerdeki ve yapıların aydınlık pencerelerinin gerisindeki insanlar da gürültü yapıyordu. Nehir de gürültü yapıyordu. Ama ben hiçbir şey duyamıyordum. Kent ışıldayarak, göz kırparak, bir afiş gibi yamyassı asılmış duruyordu penceremde. Bana hiçbir yararı dokunmadığına göre, orada olmasa da olurdu.”
