O gece kalbi o kadar ağrımıştı ki
Ölümü unutmuştu
Dizeleri belki hava olacaktı
Belki su olacaktı
Belki ilelebet havaya karışacaktı
Gözyaşları yeryüzünü delecekti belkide
Ama hak şahitti
Bunu hesabı elbet sorulacaktı.
"ÖLÜM"
Ö"lümün sıfır noktasında
Irak olduk gönüllere, hep koşmakda
Berrak sudur ömür, Nefs'le oturup kalkan suyu bulandırmakta.
"L"ekesiz gitmekte var şu Alemden
Sesi işittinmi? Habersiz çağırılırsın ötelerden.
Kaç fersah kaldı bilmem? saat durur birden
O An anlarsın beyhude, Toprakta çürür beden.
"Ü"ryan geldik bilmezmisin, sen kendini
Bilmezmisin?
Issız bir mezarlık, şimdi hesap vermezmisin?
Boşa geçen günlere üzülmezmisin?
"M"üminlerin huzmesi mabet
Gel görelim arkadan Hep gıybet
Son durak hep oraya? Göçersin ilelebet.
mizan kurulur, sorgu kaçınılmaz Elbet.
Okunacak güzel kitaplardan biri ♡
**Usta bir yazar değilim; yalnızca Siyonist işgalcilerin göğsüne kurşun saçmaya tutkun bir direnişçiyim. **Silahımdaki kurşunlar bittiğinde kalemimden başka kurşunum yoktur. Kurşun kalemim... Yazdım ve yazmaya devam edeceğim.
**Sözlerim; direniş yoluna taş koyanları, bu yolda zorluk çıkaranları, direnişi engellemeye çalışanları ve tüm zalimleri ilelebet rahatsız edecektir."
- İnançla Kalktım Yürüdüm -
Sevgili Aydos,
''Bu hayatta varlıklarıyla ruhuma iyi gelen kalpler var, onlar benim ilelebet hediyemdir.''
Dik Not: Göz yumduklarımız bizi kör sanmasınlar, soran olursa da kahve içiyor dersiniz.
Nietzsche tüm insalığa şu öğüdü bıraktı giderken; ''Unutma, güçlü kalman için, acıya ve yalnızlığa ihtiyacın var.'' Acı ve yalnızlık, bu hayattaki en büyük öğreticilerdir. Onlardan ders almayan, ilelebet eksik kalmaya mahkumdur.