Hiçbir zaman başka birinin söylediği veya yaptığı bir şey yüzünden öfkelenmeyiz.
Salt yaşamı güzelleştirme ruhuyla hareket ettiğimizde başkaları bizi takdir edecektir. Fakat bu takdir, gayretlerimizin niyet ettiğimiz sonuca ulaştığını teyit eden bir geribildirim mekanizmasından ibarettir. Gücümüzü yaşama hizmet etmek için kullanmayı seçtiğimizi ve bunda da başarılı olduğumuzu fark etmek, bize kendimizi kutlamanın, başkalarından
gelecek onayın asla sunamayacağı, hakiki keyfini yaşatır.
Yapmaktan nefret ettiğiniz, ama başka seçeneğiniz olmadığını düşündüğünüz için yapmaya devam ettiğiniz her şeyi listeleyin.
Kendi listeme ilk baktığımda sadece listenin ne kadar uzun olduğunu görmek bile neden zamanımın çoğunu hayattan zevk almadan geçirdiğimi anlamam için yeterli oldu. Ne kadar çok sıradan gündelik işi, kendimi onları yapmak zorunda olduğuma inandırarak yapıyor olduğumu fark ettim. Listemdeki birinci madde "klinik raporlar yazmak"tı. Bu raporları yazmaktan nefret ediyordum; gene de her gün en az bir saatimi bu işkenceye ayırıyordum. İkinci madde ise, "çocukları arabayla okula bırakmak"tı.
Listenizi tamamladıktan sonra, bu yaptıklarınızı mecbur olduğunuz
için değil, yapmayı seçtiğiniz için yaptığınızı açıkça kabul edin. Yazdığınız her maddenin sonuna " . . . . . . . . . . . . . . . yapmayı seçiyorum" sözcüklerini ekleyin.
Belli bir eylemi yapmayı seçtiğinizi kabul ettikten sonra, seçiminizin ardındaki niyetle bağlantı kurmak için, "Ben . . . . . . . . . yapmayı seçiyorum, çünkü . . . . . . istiyorum," cümlesini tamamlayın.
Sonunda anladım ki bu raporları yazmayı seçmemin nedeni sadece bunların sağladığı geliri istiyor olmamdı.
Bunun farkına vardığım andan itibaren bir daha hiç klinik rapor yazmadım. Otuz beş sene önce yaşadığım bu andan bugüne kadar kaç tane klinik rapor yazmadığımı düşünmekten bile ne kadar keyif alıyorum anlatamam. Ana motivasyonumun para olduğunu
fark ettiğim an, maddi açıdan kendime bakabilmenin başka yollarını da bulabileceğimi gördüm.
Yaptığınız her seçimde, seçiminizin hangi ihtiyaca hizmet ettiğinin bilincinde olun.
Şimdi pişmanlık duyduğum bu davranışı yaparken, acaba hangi ihtiyacımı karşılamaya çalışıyordum?"
İnsanların daima kendi ihtiyaçlarına ve değerlerine hizmet etme amacıyla hareket ettiklerine inanıyorum. Bu durum, hareketimiz, söz konusu ihtiyacı karşılasa da karşılamasa da; kutlamayla ya da pişmanlıkla sonuçlansa da böyledir.