Birçok sanatçının hayatını okumuşluğum vardır amma Proust kadar ilgincini okumamıştım desem abartmış sayılmam.
Taşradan, evlenerek Paris’e yerleşen Celeste, kocası işte olduğu için günlerini sıkılarak geçiriyor. Proust’un şoförü olan eşi Odilon vesilesiyle Proust'un bir takım işlerini yapmaya başlıyor. Büyük kişiliğinden öylesine etkileniyor ki kendi hayatını bir kenara bırakıp, ömrünün sonuna kadar her işini gören yardımcısı oluyor.
Proust’un ‘Kayıp Zamanın İzinde’ serisi, dünyanın okuması en zor kitaplarından biri olarak kabul ediliyor. Yardımcısı Celeste’nin anlattıkları sayesinde bu kitabı nasıl yazdığına ve nasıl bir insan olduğuna yakından tanık oluyoruz.
Astım hastası olduğu için bunun olumsuz etkilerini ömrünce çeken Proust, yediği yemekler rahatsızlığını tetiklemesin ve yazarken ağırlık yapmasın diye adeta aç yaşıyor. Kahvesi vazgeçilmezi. Yanında da kruvasan yemeyi tercih ediyor. Başka bir şey yemiyor denilebilir.
Kitabının özünü geçmişi oluşturuyor. Adeta eserini yazmak için yaşıyor. Ömrünü yattığı yerden kitabını yazarak geçiriyor. Bunun için kendini tüketiyor. Yaşadığı neredeyse herşeyi kitabında kullanabilecekse deneyimliyor. Başka türlüsü ona boşuna vakit kaybı geliyor.
Son derece titiz, ince, dediğim dedik, ömründe paltosunu bile kendisi giymemiş bir insan. Yardımcısı işte böyle bir yazarla sekiz sene geçiriyor. Her işine koşuyor. Onunla bir bütün olarak annesinden sonra en yakını oluyor.
Elli sene sonra bu kitabın yazılmasına ise Proust'la ilgili yalnışlara dur demek için vesile oluyor.
