...özel teşebbüsle ilk gazete İngiliz tebaasından Çörçil’in (Churchili) çıkardığı Cerîded Havadis'iır. Takvîm-i Vekayi resmî gazete olduğu için ağır ve dar bir ufku vardı. Fakat bu özel gazetenin daha geniş çerçevesine ilim, ahlak ve edebiyat makaleleri girmeye başladı. 32’nci sayısındaki Vatan Sevgisi yazısı o devir için çok yeni bir konuydu. 63’üncü sayıdaki (yıl 1257/1841) Tiyatro yazısı. Yunan’da tiyatronun doğuşundan başlayarak trajedi, komedi vb. bütün çeşitlerini içine alan bir tetkik olduğu için okurların ufkunu birdenbire genişletiyordu.
Sayfa 55
Sezai Karakoç'un ağzından ilk ve son kez Monna Rosa'nın hikayesi
19 yaşındaydım. Heyecanlı bir genç. Şiirde yeni bir dönem başlamıştı. Ölçüsü olmayan vezinsiz, kafiyesiz şiirler yazılmaya başlanmıştı. Hece ölçüsü de bitmişti. Serbest şiir yazılıyordu. O dönemin bu serbest şairleri, eski dönemleri kötülüyordu.
Tabi isterdim ki öz edebiyatımız olan divan edebiyatı ile yazılabilsin şiirler. Ama tek başıma ben
Sayfa 131 - Çıra Yayınları 1. Baskı 2017Kitabı okudu
Yelda, yani kıșın ilk, yılında en uzun gecesidir.
Yașım ilerledikçe, șiir kitaplarında Yelda'nın gözü uyku tutmayan, bitmek bilmez gecenin sona ermesini, güneșin doğup onları sevdiklerine kavușturmasını bekleyen așıklara acı çektiren, yıldızsız bir gece olduğunu okudum. Süreyya Taheri'yi tanıdıktan sonra yılın her gecesi benim için Yelda olup çıktı.
"sen hala benim Yelda'mın sabahısın."
Karakoç, ilk ve son kez Monna Rosa'yı anlattı...
...İlk defa Karakoç’u ziyarete gelen haberci bir arkadaşım "deli cesareti’’ denir ya, bu zamana kadar kimsenin soramadığı o soruyu birden soruverdi.
"Üstat, Monna Rosa’yı sizden dinleyelim. Nedir işin aslı?’’ Ben arkadaşıma kızgın gözlerle bakıp orada bulunan birçok kişi gibi gaf yaptığını düşünürken Sezai Karakoç hafif bir gülümseme ve
