bunu ilk kez duydum :)
Sultan'ın bu saplantısı, insan soyunun başlangıçtan beri yüzünde taşıdığı bir organın adı olan burun kelimesinin on yıllarca yasaklanmasına yol açmıştı. İmparatorluk dahilinde kimse burun diyemez, hiçbir yazar gazeteye böyle bir kelime yazamazdı.
Sayfa 55
"Bu hıyarın ilk tohumu bu kalabalık vasatı, hırsızı, arsızı, edepsizi, utanmazı, eşşoleşşeği, esnafoğlu esnafı, onun bunun Foucault'nun çocuğunu, 'Derya deniz, aradığımız adam, tam da gerçekleri söylüyor, ah ki ah yetiş,' diye anmaya başlar işte," deyip rahatça, "Herkesin her gün evinde söylediğini sen de söyle, duysunlar, bu hayvan sürüsü kendi bildiğini duymadıkça asla ve kat'a duydum demez, bir kez daha kahrolası bunlar kendi ezberlerine düşünce demekten yılmazlar, çünkü aslında makinedirler ve çalışırlar, sadece yağlayıcıya ihtiyaçları vardır, alimleri de işte bunlara püskürten, sıkan, oluk oluk fitne akıtandır. Hop yapıştır alim rozetini yakana, hah yakıştı da, zaten bir insan şerefsizleştikçe ona her şey yakışır, valla gençliğinde yakışmazdı inan yakışmazdı, şimdi cuk oturdu,"
Sayfa 344Kitabı okuyor
ANNEYİ ÖLDÜRMEK SURETİYLE KARISINA DERS VERMEK
Qingshan komününde dört kişilik bir aile yaşıyordu: Anne Wang, oğul Wang, karısı Tarçın Çiçeği ve küçük oğulları.
Bay Wang, bölgenin tarım makineleri fabrikasında çalışıyordu. Anne Wang ile gelini Tarçın çiçeği arasındaki ilişkiler, havadaki pozitif ve negatif elektrik yükleri arasındaki ilişkiye benziyordu.
Bir araya geldiklerinde şimşekler
Kaliteli Şarap yapmak isterler tabii..
"Geçen seyahatimden dönerken ne duydum biliyor musun? Haçlılar buldukları her şeyi olduğu gibi, Şiraz'dan getirttikleri üzüm kütüklerini de ülkelerine gönderiyorlarmış."
Duydukları Cafer'i çok şaşırtmadı.
"Göndersinler. Şiraz'ın Avrupa'ya ilk gidişı olmayacak ki! Altıncı yüzyılda da Yunanlılar götürmüşlerdi. O zaman yetiştirmekte çok başarılı olamadılar.
Bakalım bu kez olabilecekler mi?.."
Birden düşümde koltuğa oturmuş durumda tabancayı elime aldığımı ve kalbime, başıma değil kalbime dayadığımı gördüm; oysa önceden kesinlikle tam şakağıma ateş etmeyi düşünmüştüm. Göğsüme tabancayı dayadıktan sonra bir iki saniye bekledim; mum, masa karşımdaki duvar birden hareket etmeye, dalgalanmaya başladı Hemen tetiğe dokundum.
Bazen düşünüzde
Sayfa 777 - 778, 779, 780, 781, 782 Yapı Kredi Yayınları
kez seni seviyorum diye uyandım
Tuttum sonra çiçeklerin suyunu değiştirdim
Bir bulut almış başını gidiyordu görüyordum
Sabahın bir yerinden düşmüş gibiydi yüzün
Sokağı balkonları yarım kalmış bir şiiri teptim
Sıkıldım yemekler yaptım kendime otlar kuruttum
Taflanım! diyordu bir ses duyuyordum
Cumhuriyetin ilk günleri gibiydi yüzün
Kalktım sonra bir aşağı bir yukarı dolaştım
Şiirler okudum şiirlerdeki yaşa geldim
Karanfil sakız kokan soluğunu üstümde duydum
Eskitiyorum eskitiyorum kalıyor ne kadar güzel olduğun 
İlhan Berk
Bütün gece uyuyamadım. Yalnızlık dolu köşemizde o gece, ilk kez duyduğum bir bülbül sesi dünyayı dayanılmaz bir acıya boğdu. Gözyaşlarımın yanaklarımdan süzülüp aktığını duydum birden.
Sayfa 258Kitabı okudu
“Kendi atını (orijinali eşek imiş) çeken yorulmazmış” İlk kez bugün duydum bu sözü, çok hoşuma gitti.
Kendime Notlar-2
Az'dan Zargana'ya...
2017 yılının Nisan ayında, Iğdır'da, Haydar Aliyev Fen Lisesi'nin Erkek Yurdunda, cam kenarındaki yatağımda oturup, BİM'den aldığım ucuz marka kahveyi içerken 
Az kitabını bitirmiştim. Belki de o güne kadar okuduğum en etkileyici kitaptı. Iğdır'da pek denk gelinemeyecek şiddette bir yağmur yağıyordu. Kitabın etkisiyle sersemlemiş bir halde kendimi yurdun yeşil yapraklarına yeni kavuşmuş ağaçlar ile sarmalanmış bahçesinde bulmuştum. Hayatımda yağmurda ıslanmaya cesaret ettiğim ilk gündü o gün...
2024 yılının Nisan ayında, bu kez Münih'te, Az'ı okuyup bitirmemin, yağmurda ıslanmayı sevmeye başladığım o günlerin üzerinden tam yedi yıl geçmişken, bugün 
Zargana'yı bitirdim. Kaderin bir cilvesi mi, oyunu mu bilinmez veya belki tamamen tesadüf, hava yine yağmurlu. Cam kenarında oturup kitabı bitirdikten sonra, kendimi yine dışarı atma isteği duydum derinlerde bir yerlerde. Bugün okuduğum kitap o günkü kadar tesirli değildi belki ama geçmişe dönmemi, o günleri hatırlamamı sağladı. O günü bir kez daha yaşattı bana...
Beden büyüdü, fikirler değişti, dolaştığım caddeler ve sokaklar gelişti; Iğdır, o lise, o yurt, Az'ı ödünç aldığım İl Halk Kütüphanesi... Hepsi şimdi çok uzakta...
2017 Nisan'ında beni ıslatan yağmur, yedi yılda anca Münih'e ulaşabildi. Islatması gereken kişiyi buldu ve geri gitti. Şimdilik benden Iğdır'a selamlar götürecek.
Belki bir yedi yıl sonra yine buluşuruz, kim bilir...
ÜÇ KEZ SENİ SEVİYORUM DİYE UYANDIM
Üç kez seni seviyorum diye uyandım,
Tuttum sonra çiçeklerin suyunu değiştirdim.
Bir bulut başını almış gidiyordu, görüyordum.
Sabahın bir yerinden düşmüş gibiydi yüzün...
Sokağı balkonları yarım kalmış bir şiiri teptim.
Sıkıldım yemekler yaptım kendime otlar kuruttum.
-Taflanım! diyordu bir ses duyuyordum.
Cumhuriyetin ilk günleri gibiydi yüzün...
Kalktım sonra bir aşağı bir yukarı dolaştım,
Şiirler okudum şiirlerdeki yaşa geldim.
Karanfil sakız kokan soluğunu üstümde duydum.
Eskitiyorum eskitiyorum kalıyor ne kadar güzel olduğun...
Deniz Eskisi
İlhan BERK