Kırgızistan'ın uzak bir köyünde geçen ve bir köy öğretmenin fedakârlık dolu hikâyesini anlatan etkileyici bir eser. Roman, Aytmatov'un usta kaleminden çıkan sade ve yalın diliyle, köy yaşamının zorluklarını, eğitim sisteminin eksikliklerini ve bir öğretmenin toplumdaki rolünü gözler önüne seriyor.
Romanın ana karakteri olan Düşyen, genç ve idealist bir öğretmendir. Görev yeri olarak Kırgızistan'ın dağlık ve ulaşımı zor bir köyüne atanan Düşyen, buradaki çocuklara eğitim vermenin zorluklarıyla karşı karşıya gelir. Köyde okul binası yoktur, çocuklar eğitim için uygun koşullarda değildir ve aileler de eğitime yeterince önem vermemektedir (20 yıl önceki kendi hikâyeme benziyor).
Kitapta beğendiğim yönler: Aytmatov'un sade ve yalın dili, Düşyen'in güçlü ve ilham verici karakteri, eğitimin insanları nasıl değiştirebileceğine dair gerçekçi tasvir, romanın duygusal ve dokunaklı atmosferi, köy yaşamının güzel ve samimi tasviri
Kitapta eksik bulduğum yönler: Roman bazı yerlerde biraz yavaş ilerliyor, okuyucuyu sıkabilir.
Bazı karakterler yeterince derinleştirilmemiş.
Romanın sonu biraz ani ve havada kalmış gibi hissettirebilir.
İlk Öğretmenim'i okumanızı tavsiye ederim. Özellikle eğitimciler ve eğitimin önemine inananlar için bu kısa roman son derece ilham verici bir eser olacaktır.
Okumak iptiladır, müptelalara selam olsun!
80 syf.
10/10 puan verdi
OĞRETMEN...
Bilerek okumadım bu kitabı...
Bugün rast gele bir kitap okuyayım dedim ve bu kitabı okudum ve iyiki de okudum...
Tipki geçenlerde rastle youTupta izlediğim öğretmen Kamal filmi gibi....
O film de aynı bu roman gibi etkilemişti beni ..
Galiba film bu romandan alınmış karakterler değiştirilerek ..
Ama şu bir gerçek ki bu gibi hayat hikayelerin roman ve Filmleriyle hep olmalı hayatımızda....
İyiki varsın Öğretmen Kemal.
İyiki varsın ögretmen Düyşen
İyiki varsın öğretmen 25 e 66
Bir klasik kitap daha! Ve ilk Dostoyevski klasiğim... Dostoyevski konusunda annemle konuşmuştum, ortaokul dönemindeyken okuduğunu ve dilini beğenmediğini söylemişti. Ki annem az kitap okumaz, ben de ağır bir dildir herhalde, diye düşünüp çekindim. Bu kitabı bana edebiyat öğretmenim hediye etti, beni gençliğindeki haline benzettiğini söyleyerek. Zaten Dostoyevski'ye başlamak için aldığım ufak tefek öneriler arasında Beyaz Geceler veya Kumarbaz'dan başlamak vardı, mutlulukla kabul ettim. Sonrasında proje ödevim oldu bu kitabı okumak, ama ben ödev için değil, okumak için okudum; Dostoyevski'yi gerçekten çok merak etmiştim. Ve dili, nasıl desem, muazzam zannımca! Akıcıydı, heyecandan kıpır kıpır oluyordum, klasik 'dedi' lafı yerine kullandığı 'haykırdı, bağırdı' ve şu an açıklayamayacağım sözcükler beni her okuduğumda keyiflendiriyordu. Çok fazla yazar okumadım, şu seneye dek olgun bir bakış açısı ve merak içerisinde bulunmadığımdan da herkesçe gerçekten iyi olarak kabul edilen yazarları tanıma fırsatım pek olmadı. Ama kısaca, Dostoyevski'ye bayıldım!
Kumarbaz'da özellikle ana karakterin takıntılı, karmakarışık ilişkiye rağmen sürdürdüğü aşkı ve sonrasında kumarın etkisiyle aşk ateşinin arka fonda kalması ön plandaydı. Polina Aleksandrovna gibi bir kadının kullanma seviyesinden kullanılma düzeyine iniş yapması ve fark ettiğindeki acılı tepkisi de vardı tabii ama ana karakterin tepkileri, zihni ve dolayısıyla düşünceleriyle eşlik edildiğimiz için o odak noktasıydı. Ben, şu anki insanları anlamaya çalışma isteğimle hevesle okudum kitabı, diğer okuyanları bilemem ama kesinlikle öneririm.
ÖĞRETMEN ! 29*40 yıl
Muzaffer İzgü benim çok sevdiğim bir kalemdir. Yazabilmesi bir meziyet evet ama daha önemlisi o bir öğretmen. Hem de öğretmenliği dolu dolu yaşamış biri. Bu kaleminden anlaşılıyor. Hakkını vermiş bir şeylerin. Dönemin meşhur kitabı Harry Potter'ı kendince ele almış ve satır aralarına bizim anlayacağımız dilde çok güzel öğretiler serpiştirmiş.
Çiçekler Susayınca
Goodreads: 3/5
1000kitap: 8/10
4/5
"'Beşikten mezara kadar ilim öğreniriz.' Bana göre de insanlar bir bakıma çiçeklere benzerler. Çiçekler ki susadıkça solar, yapraklarını dökerler. İlim de çiçekleri kurutmayan suya benzer. Okudukça, öğrendikçe yeşerirler."
"Biri kıymetli sayılabilen, diğeri maddi önem
70'lerin, 80'lerin, 90'ların çocukları, haydi zamanda yolculuğa!
O yıllardan konuşalım mı biraz?
Her şeyin çok başka olduğu,
İmkanın az, huzurun çok olduğu yıllardan... Her ne kadar zor zamanlar geçermiş olsak da dönme şansımız olsa bir an bile tereddüt etmeyeceğimiz yıllardan... Eminim vardır herkesin söyleyecek birkaç sözü. Ne dersiniz?
Şarkılar bile bir başkaydı değil mi? Pilli eski radyolardan çalan...
