İlayda Uğraşır
@ilydkrblt
21 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
Dedem bir kere babamın elinden tutmamış. Babam dedemin yanında kucağına kendi çocuğunu alıp sevememiş. Ama bu böyle diye ben de öyle olmak zorunda değilim! Hayat değişiyor, bizim de değişmemiz gerekiyor. Bu değişime kendimiz için olmasa da çocuklarımız için ayak uydurmak zorundayız. Sonuçta biz de onların rol modelleriyiz.
Babalar çocuk bakımını kendi işi olarak görmüyor. Mesela, babaların yarısı çocuğunu hiç tuvalete götürmemiş. En temel ihtiyaç bu! Babaların üçte biri çocuğunun altını hiç değiştirmemiş. Benzer şekilde, üç babadan biri çocuğunun tırnağını hiç kesmemiş! Hem enerji hem de özen isteyen bu işlerin tamamı annelere devredilmiş durumda. Ergenlik ve sonraki yıllarda aile resmine babaların girdiklerini görüyoruz.
Kıyaslamalar çok küçük yaştan itibaren çocuğa çok net bir şekilde eksik olduğu duygusunu veriyor. Bu duygu da ister istemez çocuğun özgüvenini, kendine olan saygısını yaralıyor. Küçük yaşlarda başlayan bu kıyaslama darbesi, çocuğun yaşı ilerledikçe sosyal ortamlardan kaçınmaya, aileden uzaklaşmaya, kendi gerçek becerilerini sergilemekte tereddüde yol açıyor.
Okur Takip Önerileri
Kaş yaparken göz çıkartma olasılığı yüksek bir alan çocuk yetiştirme.
Birey olmak demek kendi başına hareket etmek, kim ne derse desin gerektiğinde kendi inancı doğrultusunda karar vermek demek. Siz siz olun çocuğunuza zorla bir elbise giydirmeyin, onlara zorla yemek yedirmeyin. Merak etmeyin üşürse giyer, açsa yer!