Öyle zaman olur ki, odada yalnızken bile 'yok oluverir' insan, bunun nedenleri çoktur, kişi yaşarken bile ölebilir.
Sustukça birikiyor içimdeki kelimeler, sanki çığlık çığlığa söyleyemediklerim
Reader Follow Recommendations
Sana dair olan bir şey nasıl katlanılmaz olur?
-böyle gitmeseydin, hiç gülmeden..
+gülmem için bi sebep yok ki
-sen çok güzelsin... sebepsiz de gülebilirsin
-o zaman bi çay daha içelim mi?
+daha fazla çay içmek istemiyorum ben.
Birisi bizim için gerçekten çok değerliyse, bunu ondan sanki bir suçmuş gibi gizlemeliyiz. Bu elbette pek sevindirici değildir, ama doğrudur. Bırakın insanları, köpekler bile büyük dostluklara katlanamazlar.
Sahi nereye olduğunu bilmeden saatlerce yürüten o derdi kime nasıl anlatacaksın?
+Geldi mi beklediğin Olric?
-Beklenenler hiç gelmez efendimiz.
Ağlayacak zannettim
Ağlasaydı ben de ağlayacaktım
Ama o gülmeye başladı
Kahkahalarla gülmeye
‘Umutsuzluğunu’ güldü önce,
‘Korkularını’ güldü,
sonra ‘benimle ne yapacağını bilmediğini’ güldü.
Ben de ‘bilmediğimi’ sustum bir süre.
Peşinden de ‘seni seviyorum’ u sustum.
Gözleriyle, ne yapıyoruz biz, diye yazdı gözlerime,
Sıkıca yumdum gözlerimi.
Açtığımda ayaktaydı.
Ben de kalktım.
Konuşmadan yan yana yürüdük.
Yolun sonuna geldiğimizde, “Kahven var mı?” Dedim. Varmış. İçtik. Huzurla baktık ara sıra birbirimize, sıklıkla da bardaklara. Uzun süredir ilk kez canım bu kadar az yanıyordu. Kahve hiç bitmesin isterdim. Ama bitti. Az önce yakaladığım huzura sarılarak usulca doğruldum. Kapıda bir kez daha “Seni seviyorum,” dedim.
O da “Hoşça kal” dedı. Ya da güle güle. En çok o an aşıktım ona. O kadar aşıktım ki giderken ne dediğini bile tam olarak duyamadım.
Yürekli bir kadının başı, yüreksiz bir erkeğin omzuna ağır gelir:)
Küçük tesadüflerden büyük anlamlar çıkarmaya çalışma.
Bitmiyor, sadece bazen belki güneşli bir günde veya kalabalık bir gecede geçtiğini sanıyorsun ama geçmiyor esasında. Alışıyorsun zamanla. Asla bitmiyor.
Gidince anladım aşkın yalanmış
Bu yalan kalbimi yaktı sevgilim
Bir tahta masada adımız kalmış
Görünce gözyaşım aktı sevgilim
Aşkın matematiği farklıdır Lavinia, 2'den 1 çıkınca 0 kalır.
Sevilememek gibi bir kusurum vardı. İnsanlara değmeden, özür dileyerek yaşıyordum; yaşamam bir özürmüş gibi.
Biri için ölüm kalım meselesi olan, diğerinin gözünde toz kadardı.
Ben elimi uzatınca sen kaçmasan?
Sen elini uzatınca ben bırakmasam?
İnandığım herşeyin yalan olduğunu gösterdin bana.
Unutur muyum seni?
Kendi sorunlarını çözemeyen bir kişinin, kusurlarının acısını başkalarına çektirmeye hakkı yoktur.
Sen öldün; ben de koridorlarda, anlamsız bekleyişlerin içinde ölüyorum.
