-Yüzünü, ellerini, fakir kundurasını, tabutunu, bahtsız günahkar babasını, babasının uğruna nasıl cesurca tek başına sınıfa kafa tutmaya kalkışmasını...
-Unutmayalım, unutmayalım!diye tekrar bağırdı çocuklar. Cesurdu, iyi yürekliydi İlyuseçka'mız!
"
Bir gece yatıyordu, ben de yanındaydım. 'Babacığım, mezarımı toprakla örttükten sonra üzerine bir ekmek kabuğu ufala' dedi. 'Serçeler gelir; seslerini duyar, yalnız olmadığıma sevinirim...'
"