Ahmet arif benim hayatımın şairi her dizesine, her kelimesine, her şiirine hayranım Kısacı Ahmet Arifi çok seviyorum, Ahmet arif her zaman ezilenin mazlumun, haksızlığa uğramışların safında yer almıştır, şiirlerinde Anadolu insanından, memleket sevgisinden bahsetmesi bu yüzdendir. Umudun, hasretin, aşkın, imkansızın şairi Ahmet arif gibi Aşkı bu kadar saf, bu kadar güzel, bu kadar içten yaşayan başka bir şair tanımıyorum. Leyla Erbil’e olan karşılıksız aşkını anlatan mektupları okuduğum her satırında hüzünlendiğim, duygusallaştım. (Leyla Erbil’e kızdım, öfkelendim)
Bir insan karşılıksız, imkansız olduğunu bildiği halde, çektiği tüm sıkıntı ve işkencelere rağmen, her şeyini sevdiği kadına feda eden sevdiği leylasının başkasıyla evlendiğini bile bile ne kadar sevebilir? Tüm bu imkansızlıklara rağmen ne kadar sevilirse o kadar seviyor Ahmed Arif. Ama bu öyle sıradan bir sevme değil. Bütün ruhuyla bütün dünyasıyla bir sevme.
"Gözlerinden öperim cânım. En çok burnundan. Gülme, ciddi söylüyorum."
Aşk ancak bu kadar güzel yaşanılır.
Ahmet Arif gibi içten seven, kaç kişi var?
Bana sorarsanız Yok
