İmran sevinç

"insanlar ölünce nereye gider anne?" "bir başka ülkeye giderler." "orada gökyüzü var mıdır?" "vardır herhalde, neden soruyorsun?" "peki çocuklar ölünce nereye giderler?" "çocular ölmez ki." çocuklar ölür anne. beyaz bir ay vardır gökyüzünde, soğuk, sessiz bir ay geceleri onu bir çuvala saklamak isteyen iki çocuğun masalını hatırlıyor musun? sen onu anlatırken bir örümceği öldürmüştüm, çocuk örümceği, çocukların öldüğünü ilk o zaman anladım ben
Reklam
-kalbimin sesini duyuyorsun. -evet... ne güzel bir ses.. teşekkür ederim -ne için bir tanem -eve döndüğün için Atlas’ın gözünden bir damla yaş. Maya’nın saçlarına düştü...
Bizim istediğimiz gibi bitmemesi, kötü bittiği anlamına gelmez..
Sayfa 274Kitabı okudu

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Tütünümü, anahtarımı aldım, evden tam çıkıyorum, bir şeyin eksik olduğunu, eksik olanın ruhum olduğunu fark ettim..
Yalnızlık ve sensizlik kokuyor üstüm başım. Meğer onca yılın içerisinde yaşadığımız ayrılık bugünün henüzleriymiş. Henüz gerçek bir ayrılık değilmiş senin mahpuslarında geçen hayatın. Henüz acının, hasretin en büyüğünü yaşamamışız o zamanlar. Şimdi o henüzlerin ulaştığı en son noktadayım. Virgüllerim bitti sevgilim.. Bundan öte ne hasret olabilir ne de acı...
Sayfa 163Kitabı okudu
Reklam
Reklam
Reklam
Reklam