Dünyaya gelen her insan, mutlaka bir "imtihân" ile sınanır. Tasavvufta bu imtihâna terbiye denir. Taptuk Yûnus'un en büyük sınavı, terbiye edildiği mânâ konusu "sabır" idi. O normal hayatını devam ettiren insanlar gibi bir sabırla değil "sonsuz sabır" ile sınandı.