Cezmî
@imzec
Ey dîrok, ey zeman!
Kî, kê ji welatê kê nefî dike?
Kî, kê dihewîne li ser axa kê?
5 ê Sermawezê, 1999
143 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Tuyê weke derdekî bê dawî her dem di dilê min da bimînî , ez heta hebim te ji bîr nakim...
delîla
wê raweste ev êş
wê hilbe ji nû ve tav
ev demsala hov, ev oqyanûsa reştarî
wê binexşîne rûyê esmên
êşa natebite di hundurê min de
dê bibişire bihar li bexçê
li zeviyê genim har û dîn
evîn zaroka herî çeleng û şîrîn
û nan û biratî û bextewarî
wê mîna dildarekê ramûse
rûyê xweşik ê heyatê
delîla
Biliyoruz ki bütün acılar geçer, fotoğraflar sararır. Yara kabuk tutar, kapanır. Sokakta mevsimi fark edersin, aynada kendini. Önce belirli belirsiz, sonra gamzene kadar gülersin. Kuşlar konar dallarına. Kırıldığın yerden çiçek açarsın; bütün acılar bir gün geçer ya da alışırsın.
Okur Takip Önerileri
Neydi seni bitimsiz yollara sürükleyen şey?
Hangi duygunun ağırlığını, kaçıncı insanın görevini görev bellemiştin yine kendine?
Söyle; seni dönüşsüz patikalara yolcu kılanı söyle!..
Kaç mevsimi kucakladın sıradağların rahminde.
Kimlerin sofrasına oturdun, gülerek hangi anını anlattın, çocuksu utangaçlığını gizlemeye çalıştın mı yine?
Söyle; Zuhal yıldızının son izleri yok olmadan, bizden çekip gitmene sebep olmadan, bizden çekip gitmene sebep olanları söyle!..
Güneşin doğuşuna şu doruklardan şahit olacaksın demiştin bana, şimdi hangi güneşe bakıyor, hangi geleceğin buruk sevincini armağan ediyorsun yüreğimizin nirvanalarına?
Söyle; bizi sensizliğe mahkum edenleri söyle!..