Yirmi İkinci Mektup
Senin için zalim dediler, demek zulmün de bu kadar güzeli olurmuş diye düşündüm. Oysa bütün zalimlere karşı kinle doluydu içim. Ben hiçbir zulme baş eğmedim, zalimlerden yana olmadım. Seni en istediğim anda gelmemen, geldiğin zaman da bana acıların en büyüğünü tattırman belki zulümden başka birşey değil. Fakat ne yapayım ki onu bile
Ama ne var biliyor musun? Her şey yanlışmış gibi hissetmek
ve her șey yolundaymış gibi hissetmek, sanırım bir parçam iki-
sinin de doğal olmadığına inanmak istiyor. Sanırım ikisinin de
kuralın istisnası olduğunu hissetmek istiyorum. Yani, neredeyse
hiçbir zaman her sey yolundaymıs gibi hissetmiyorum, ama ha-
yatmın büyük kısmının kötüymüş gibi gelmesi, böyle olmasıı
istediğim anlamına gelmiyor. Bir parçam ise higbir şeyi yanlış ya
da iyi olarak görmüyor. Sadece normal olarak kabul ediyor. Sev-
diğim yanım da bu işte, normal yanım.
Ağzinı kapattı
"Normal."
Sayfa 27Kitabı okudu
"..Yeniden başlasam, bazı ayrıntılar bir yana, yine aynı yollardan giderdim."
Öyle mi yapardım gerçekten? Hep, bu kuyruğu dik tutma inadı. Peki, değiştirmek istediğim ayrıntılar hangileri? Hangileri esas, hangileri ayrıntı yaşadıklarımın? Hangi aşkı yaşamasam, hangi erkeği tanımasam, hangisini sevmesem daha mutlu olacaktım? İnançlarım mı ayrıntıydı yoksa? İnsanın insanca yaşayacağı özgür, aydınlık, barışçı bir dünyaya inanmak, bu dünyayı kurmak için her şeyi göze almak mı ayrıntıydı?
Sabahattin Ali'nin Aliye Hanım'a yazdığı mektup
Benim Sevgili Aliye'm,
Mektubunu aldım. "Ben fena kız değilim, senin meyus olmayıp saadetin için hayatımı şimdi fedaya hazırım!" diyorsun. Aliye, bana böyle şeyler yazma... Sonra ben sana deli gibi âşık olurum. Senin ne iyi kız olduğunu biliyorum. Muhakkak ki hayatımda yaptığım ve yapabileceğim en iyi iş seninle hayatımı
"Herkes öleceğini bilir" dedi yeniden. "Fakat kimse buna inanmak istemez. Eğer ölecegimize inansaydık bir takım şeyleri farklı yapardık"
O zaman ölüm konusunda kendi kendimizi kandiriyoruz, dedim.
"Evet ama bundan daha güzel bir yaklaşım var. Öleceğini bilmek ve her zaman buna hazır yasamak. Bu daha olumlu. Bu sayede hayatı yasarken daha katılımcı olunabilir."
Ölüme hazır olmak, bu mümkün mü acaba?
"Budistlerin yaptığını yap. Her sabah omzundaki küçük kuşa sor: O gün, bugün mü? Hazır mıyım? Yapmam gereken her şeyi yapıyor muyum? Olmak istediğim gibi bir insan miyim?"
Sayfa 88
