Tefekkür etmeye başladığınızda ruhunuzun bir yerlerden şarj edildiğini hissediyorsunuz ve elbette tuhaf olsada birgün tükeneceğini anlıyorsunuz, ki bunun örneğine her gün şahit oluyoruz ve birgün bizler de insan şarjının zamanı geldiğinde tükendiğinin örneği olacağız, ÖLECEĞİZ.
Ama kesinlikle ölmek yok olmak değil,
Ölmek aslında bir mezuniyet belgesidir.
Nasıl ki eğitim hayatımızda almak istediğimiz diplomalar bizleri motive edip terbiye ediyorsa işte ölmekte tam olarak böyle bir şeydir.
Terbiye edici ve daha sonra sonsuz bir hayatın ilk adımıdır.
İnanmak veya inanmamak, iki kritik eşik.
Fikrimin zikrine ihtiyaç duyuyorum ve şunu söylemek istiyorum;
Her ölen bir yanılandır.
Her yanılan ise bir yenilendir.
Bazılarımız o meşhur alemde "biraz" inansaydık diyeceğiz bazılarımız ise keşke "biraz daha" inansaydık diyeceğiz.
Umut ederim ki, yanılgılarımız yangınlarımıza sebep olmaz...