bahar kokulu okyanus

bahar kokulu okyanus
@inaudible
17.08.21 IG: baharkokuluokyanus
%3 (2/64)
Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu
Stefan Zweig
7.9/10 · 226,9bin okunma
Reklam
ig: baharkokuluokyanus
“Yüksek ve sarp bir kayalıkta, ancak iki ayağamın sığabileceği, dar bir çıkıntıda, dört yanım uçurumlar, okyanuslar, sonsuz bir gece, sonsuz bir yalnızlık ve hiç bitmeyecek fırtınayla sarılmış durumda yaşamak zorunda olsam ve bütün ömrümce, bin yıl boyunca, hatta sonsuza kadar o bir karış toprakta durmam da gerekse; o şekilde yaşamak, şu anda bir yarım saat içinde ölecek olmaktan çok daha iyidir.”
ig: baharkokuluokyanus
“Ama o yatarak ölmeyecekti; dik bir kayalığın ucunda duracak ve orada gözleri fırtınaya sabitlenmiş, son ana kadar karanlığı yarmaya çalışarak ayakta ölecekti.”

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
ig: baharkokuluokyanus
“Bir şeyler değişmeye başlamıştı. Uzun bir süre orada yaşamıştı ve şimdi neredeyse vahşi bir köpekti. Onlarla birlikte ateşin başında oturmaktan büyük keyif alıyordu. Ama o da artık vahşi bir hayvandı ve rüyaları da hep diğer hayvanlarla, köpekler ve vahşi kurtlarla doluydu. Bu hayvanlar rüyalarında onu ormana çağırıyordu. Ama ormana doğru her gidişinde, içindeki sevgi onu geri getiriyordu.”
ig: baharkokuluokyanus
“Sonra birden erkeğin yüzünü hatırladı Meryem… Bu adamda alttan alta acılı, yaralı bir şeyler seziliyordu; üzerine bir kat sevecenlik cilası vurulmuş bir hayal kırıklığı ve yenilmişlik derken içinden bir ses ona dedi ki; ‘Ama sen gene de şunu hiç unutma Meryem,  bir erkeğin kalbi fesat, habis bir şeydir. Bir ananın rahmine hiç benzemez. Kanamaz. Sana yer açmak için genişlemez!”
Reklam
Reklam