1972'de hapishaneye giren Can Yücel, yaşamdaki bütün çelişkileri tam anlamıyla kavramaya ve geliştirdiği özgün tarzıyla yansıtmaya başlar. Bu dönemin şiirlerini, "Bir Siyasinin Şiirleri" adlı kitapta topladı. "Bir Siyasinin Şiirleri", günlük siyaset ve cezaevi ile ilgili olmak üzere iki ayrı bölümde incelenir. Ancak her ikisinin de ortak bir yanı vardır. Şiirlerde konuşma dilinin kullanılmış olması. Garip akımının başlıca özelliklerinden olan "günlük hayatta kullanılan dil" anlamında olmayıp Bundan biraz daha farklı olarak, çelişkilerin daha sağlam bir şekilde kullanılması ve Can Yücel'in kıvrak zekâsıyla bir araya getirilmesiyle oluşan "kelime oyunlarıyla" sunulmasına dayalıdır.
Şairin ince gören espirili dili, ironik yaklaşımı, meseleleri ele alış biçimi tamamıyla kendine özgüdür. Onun ironi dünyasına kapılıp yolculuğa koyulanlar yolun sonu gelsin istemezler. Esprileri yerli yerine oturtması yeri geldiğinde nesneleri bile canlandırıp kişileştirmesi, okurları eğlendirirken düşündüren bir sürece sokuyor. Ranzanın gıcırtılarıyla yarattığı Çağrışımlar, içerdeyken dışarda gibi duyumsatan göndermeler, günlük dil ve anlatıma derinlik katıyor.
En iyisi okuyup görmek.
