Sevme üzerine birçok kitap yazılmıştır; ama sevme'nin kitabını yazmak hep es geçilmiştir. Diğer birçok insani duygunun derinlemesine inceleme-araştırma-temellendirme'sinin yapılmadığı ya da çok nadir yapıldığı gibi. Yazar kendi penceresinden sevmenin ne olduğunu, sevmenin nasıl olması gerektiğini güzel akıcı bir üslupla dillendirmiş. Sevgi-sevme konusunda çoğu düşüncemizi değistirebilecek güçte bir kitap.
173 syf.
8/10 puan verdi
Kitabı iki sene önce okumuştum. Elime alıp bir şeyler hatırlayamayınca tekrar okumaya başladım ve bir haftada bitirebildim.
Ruhun Tutkuları’nda, Descartes’in tüm çabası bence her bir duygunun kökeninin nedensel açıklamasını vermektir.
Açıklamaların bazılarına bakacak olursak “Klasik bir tanımlama” diyebilir, eserin 16. Yüzyıl’da kaleme
Üzerine söylenecek o kadar çok şey var ki...
Her bir sayfanın üzerine uzun uzun düşünülmesi gereken bir kitap.
Sadece Shakespeare'in kız kardeşi hikayesi için bile okunmaya değer bir inceleme, bir başucu kitabı kendisi.
Tüm kadınların okuması, hele yazmak isteyen kadınların muhakkak okuması gerektiğini düşündüğüm bir manifesto, bir başkaldırış.
Diyor ya Woolf: ''Her kadının kendine ait bir odası olmalı''
Bir kadının okumadan ölmemesi gereken bir eser Kendine Ait Bir Oda.
Spoiler değil, eleştiridir!
Amaç yoksa niye ilmi bir kitap yazıyoruz ki?! Bence şiir kitabı yazarsak çok daha iyi! Moda mı olmuş yoksa tasavvuftan yazmak veya herhangi konuların tasavvufta karşılığını bulmak çok rağbet mi kazandırıyor acaba?! Belki de tasavvuf bilmek batılı ilim adamlarına yukardan bakma olanağı sağlıyordur, bilmiyorum?! Ya
339 syf.
·
Not rated
Namık Kemal, Ziya Paşa kuşağından İbn Haldun'a, Hindistan'a Buda'ya; Rousseau, Machiavelli'den Balzac'a, Voltaire'e...
Kendisini kimi fikir adamıyla paralel gören Meriç, kimisi ile de taban tabana zıttır. Kitabında yerin yedi kat altına gömer tezatlarını. Keskin diliyle kendi döneminin Nef'i sidir belki de.
Tanzimat aydınları ve aydınlanma çabasıyla durumu daha da kötü hale getirenler hedef tahtasına koyulmuş kitapta. Toplumu kurtarmak için ortaya atılan pek çok fikrin ve akımın ne olduğu, ne derece doğru olduğu aktarılıyor.
Cemil Meriç, gözlerini henüz kırk yaşını göremeden kaybetse de bu durum sadece dış dünyayı fiziksel olarak görmesini engellemiş. Yazmaktan, araştırmaktan, kendini ortaya koymaktan hiçbir zaman ayrılmamış.
Bu Ülke eseri için de "Bu sayfalarda, hayatımın bütünü, yani bütün sevgilerim, bütün kinlerim, bütün tecrübelerim var. Bana öyle geliyor ki, hayat denen mülâkata bu kitabı yazmak için geldim; etimin eti, kemiğimin kemiği." demiştir.
Meriç'in düşüncelerinde en çok etkilendiğim bölüm, Alev Alatlı'nın da eser üzerine yaptığı inceleme yazısında değindiği gibi şöyledir ki:
"Düşüncenin her korkudan âzâd olduğu bir ülke
Bir ülke ki insanları dimdik,
Dünya duvarlarla bölünmemiş,
Kelimeler gönlün derinliklerinden fışkırır,
Emek kemâle uzatır kollarını,
Aklın ırmağı alışkanlıkların karanlık çölünde
kuruyup gitmemiş,
Ne olurdu Tanrım! Benim yurdum da böyle bir
ülke olsa!" (s.245)
Uzun bir süredir inceleme yapmadım. Çünkü okuduğum film ve kitap incelemeleriyle kendi yorumlarımı karşılaştırınca ciddi bir fark gördüm ve yazdıklarımdan utandım. Adamlar oturup kitabı bitirip en güzel cümleleri ayırt edip bulabiliyorlar sonra da kitaptan örnek vere vere toplumsal analizinden karakter psikolojisine kadar verilmek istenen asıl
