Incir reçeli
Herkesin bir hikayesi vardır. Kimi kağıda kazır hikayesini, kimi etine. Kağıt yanınca, et gömülünce biter hikaye..
"Sen o kadar bir şey söylemeden gidersin ki; üstüne milyonlarca bir şey söylenir."
[İncir Reçeli]
Hiç yadırgamadım yüzünü inan çok tanıdık gönlüme hoşgeldin sevdiğim kusura bakma ortalık biraz dağınık (İNCİR REÇELİ)
Her kesin hastalığını yüzüne vurarak yaşayacağım uzun bir ömürdense her kesmiş gibi yaşanan kısa bir ömür daha güzeldi sevgilim.
ÇİLEK REÇELİNDE GEÇEN O SAHNE ...
Bana nefes alan birşeyi sevme hakkı vermediler bende incir reçelini sevdim.
İncir reçeli sendin aşkım...
Bence nefes alabilen bir varlığı sevme hakkı verselerdi hastalıktan değilse bile bundan ölecektin derdim çünkü ;
Bir insanın en iyi tarifi İKİ AYAKLI VE NANKÖR olmasıdır demişti Dostoyevski
Haklıydı her daim olduğu gibi ...
incir reçeli
+birşey söylemem gerekiyor değil mi?
-hayır gerekmiyor
-Sen birşey söylemeden gidersin değil mi?
Hemde öyle bir gidersin ki bırak yaşamayı insanın nefes alması bile yarım kalır.