Mutluluğu bekleyip bekleyip, en sonunda dayanamayıp evden kaçtığında, ertesi gün harika mutlu bir haber terk ettiğin eve gelse de artık iş işten geçmiştir
Hayat buydu işte,zıtlıkların uyumunun oluşturduğu bir bütündü... Bir gün ölüp bir gün doğmaktı,bir gün ağlayıp bir gün gülmekti. O yüzden tam şu an ağlıyorsan bil ki,belki yarın güleceksin... Hayatın senden ne alacağı ve sana ne vereceği hiçbir zaman belli değil. O yüzden sevdiğin her şeye ve herkese sıkı sıkı tutun. Sevmediğin,korktuğun,seni mutsuz eden her şeyi bırak artık. Onları tutan sensin... Sen bırak ki hayatın onları senden alıp götürmek için acele etsin...
Doğru umut ve doğru arzulara sahip olmadığımız için azarlanıyoruz,peki ama doğru idealin peşinden koşsak,bu insanlar bize destek olup rehberlik edecekler mi acaba?