İşte şimdi yine içimdeyim..artık hislerimi hissetmeye başladım ..neye üzüldüğümü neye sevindiğimi anlamaya başladım.. ama bilmek de değiştirmiyormuş duyguları..Kendimi tanımaz mı insan ben tanımıyorum işte yavaş yavaş çözmeye başladım. Bu süreç ne zaman bitecek ..ömür boyu sürecek belki. Fark ettim de kendimi en güzel hüzünlüyken ifade ediyorum. Hüzünlüyken cekildiğim için kendime ..
Ben ki ben imtihanin içinde olduğumu bile bile sabretmem gerektiğini bile bile öyle yoruyorum ki kendimi ..Belirsizliklere öyle tahammülüm az ki.. Kendi kendime bir şeyleri değiştirebileceğimi zannediyorum.Duzeni alt üst de ediyorum.Peki Allah'ın benim için tayin ettiğine olan inancım ...Hani nerede teslimiyetin senin 'f'.. Bildigin halde telaş ediyorsun , çırpınıyorsun, Rabbine bırakmıyorsun.. Belki de buradadir püf nokta .. Sen telaş ettikçe , ümit içinde ümitsizliğe kapildikca hüznü en derinde hissettikce Rabbin en güzel kapıları için bunları görmek istiyor senden..Evet ne öğrendim ben..Ne huzunler baki ne sevinçler ..Hayatın tadı burada.Belki ben de Rabbim'e nazlaniyorum..Çok üzülüyorum,bazen ümitsizliğe kapiliyorum..Sonra içime pır kuşlar konuyor ..Birazdan o ürkekligin tekrar geleceğini bilsem de ...Evet şimdi savruluyorum.. Biliyorum o fırtına duracak bir gün beni en güzel noktaya ulaştıracak ..fırtına kader demektir...Kaderimi z guzel şeylere denk gele e mi
.
f
20-02-2024-1:47