Çalıkuşu yıllardır okumak istediğim, başlarken büyük bir beklenti içinde olduğum ve tahmin ettiğimden de çok beğendiğim bir kitap oldu.
İlk başta Feride ve Kamran'ın aşkını anlattığını sandığım Çalıkuşu aslında büyük bir toplum eleştirisiydi. Anlatılanlar bundan yıllar öncesinde yaşananlar ile ilgili fakat sorunlar günümüzün sorunu. Bunca zaman geçmesine rağmen bu kadar az yol katettiğimizi görmek üzücüydü. Bununla birlikte Atatürk'ün ne kadar çağının ötesinde bir kişi olduğunu bu kitapla birlikte bir kez daha anladım.
Feride gününün kadın profiline uymayan, uçarı bir kadın. Kendi ayaklarının üstünde durmak isteyen, eğitimin olmadığı yerlerde çocukları eğitmek isteyen bir kadın. Fakat toplum bugün de olduğu gibi nasıl biri olduğuna değil kadın olmasına yöneliyor. Bütün zorluklara rağmen ayakta kalmak, toplumu eğitmek istiyor fakat önüne sürekli engeller çıkıyor. Gittiği hiçbir yerde tutunamıyor. Çünkü başında kimsesi olmayan sahipsiz bir kadın.
İnsan bazen umudunu yitiriyor. Bunca acı, böylesine yozlaşmış, yerinde sayan bir toplum. Ancak herkese rağmen yavaş da olsa ilerlemeye devam ediyor. Ne kadar umutsuzluğa düşsek de durmadan ilerlememiz gereken bir yol. Günler hiçbir zaman çok güzel olmayacak belki ama daha güzel olacak. Feride ve nice Feridelerin yolunda emeklerimize devam etmek zorundayız. Bize biçilen kalıplara, dayatılan yargılara rağmen devam etmeliyiz.
