Kendimi, bu şimdiki kendimi bir eski kirli giyim gibi bırakmak istiyorum. Çırılçıplak, bomboş, içgüdülerimin, doğanın, bilmediğim nice başka güçlerin etkileriyle sürüklenip gitmek istiyorum. İnsan olmanın gerçek tadı belki de burada. Bütün kavramlar, değerler, ölçüler alıp başını gidiyorlar. Ne güzel, ne doğal bir boşluk bu bendeki. Ne güzel bir çırılçıplaklık. Bir zaman böyle olacağını sanıyorum; bakalım ne zaman, nerelerde bulacağım kendimi?