İlginç bir tesbit..
Ayaktakımının hepsi sosyal insanlardır.
Çünkü; sosyallik insan sevgisine değil, yalnızlık korkusuna dayanır.
— Arthur Schopenhauer
Aslında zamandan korkuyordum; günlerin birbirine benzemesini bu yüzden istiyordum. Bu nedenle yaşamıyordum, değişiklik istemiyordum. Beni zaman mahvetti albayım.Zamanla buluyor insan formunu. Her şey zamana bağlı: Yetmiş beş, yetmiş altı, yetmiş yedi derken insan ölüyor.
'Her şeyde ve herkeste ürkütücü bulduğum mekanik bir hal vardı. Metro için bilet aldığımda, otobüse bindiğimde, bir mağazaya girdiğimde, diğerleriyle bağlantılı bir insan gibi değil de diğerleriyle temas halinde bir çark dişi gibi hissediyordum kendimi. Beni yok etmeyi hedefleyen bir mekanizmanın içine çekildiğim hissi bende bir takıntı halini almıştı.'
Sayfa 77 - Nebula YayıneviKitabı okuyor
İnsan olmak, kendini var etmesini bilmektir.
Sayfa 129 - Can YayınlarıKitabı okuyor
Kaybettim mesafeyi, zamandan uzaklaştım
Sevgi diye sarıldım, isyanla kucaklaştım
Ne kendimden kurtuldum, ne kendime yaklaştım
Abdürrahim Karakoç
Değişim için en önemli öğelerden biri, yaşlı kişilerinkiler de dahil olmak üzere insan gereksinimlerini karşılayan işbirlikçi ve insani bir toplumun yaratılmasıdır.
Dibinde bir ejderhanın yaşadığı bilinen bir kuyuya inecek bir kahraman bulmak, muhakkak ki, dibinde ne olduğu hiç bilinmeyen bir kuyuya inmek cesaretini gösterecek bir insan bulmaktan daha kolaydır.
Sayfa 7Kitabı okuyor
"insan sevilmekten çok anlaşılmayı istiyordu belki de.."
Kaçmak bazen her şeye çözüm olamıyor.
Çünkü insan nereye giderse gitsin kaçtığı her şey kendi içinde gidiyor .🕊
Güven duygusunu kaybetmiş bir toplum olduğumuz ne kadar belli! Kuşkulu, güvenmeyen insanlar haline dönüşmemiz kınanacak bir durum değil; ortam, İlişkiler, duyduklarımız güvenmenin bu toplumda 'akıl özürlü' bir insan olmayla aynı olduğunu düşündürüyor. Bu güvensizliğin bedelini hiç düşündük mü? Güven duygusu olmayan bireyin ödediği bedel!
-Doğan Cüceloğlu