Şiir biter,
Yollar biter,
Yıllar biter,
Aşklar biter,
Hayat biter,
Boşver çocuk boşver.
Sen hep böyle insan kal.
Vedalar ancak güzel yürekleri acıtır.
Kimseye git deme!
Ne git de nede kal de
Giden yolunu biliyor
Kalan yerini biliyor
Günü geçmiş sevdalarım var benim eskimeyen yürek acıtan tam ortasındayım sevdamın sense hep uzağımdasın kalbime açtığın büyük yaraların ne kadar uzaksan o kadar yakınsındır sevdama ama sen hep benim uzağımda al şimdi sana uzaklardan son veda. Hoşça kal güzel insan hoşça kal bu sana son veda…
❀••
Duy şikayet etmede her an bu ney,
Anlatır hep ayrılıklardan bu ney.
Der ki feryadım kamışlıktan gelir,
Duysa her kim, gözlerinden kan gelir.
Kölelik ve özgürlük..
Beklediklerin sana gelirse bir süre sonra sıradan olur;
Beklediklerin seni bekletirse işte o zaman sende o efsane olarak kalır..
Yani insan:
"Elde ettiklerinin nankörü,
Elde edemediklerinin de sırf bu yüzden kölesi olur."
Arzularının ve tutkunlarının kölesi olma,
Bırak onlar seni beklesin!
Ve sen efsane kal.
Bu dünya hangimizin?
youtu.be/YOaN58HvwkY?si=...
Abdurrahim Karakoç
Bırak deli Haydar-bırak be gardaş
Kafayı bozmaya değmez bu dünya
İster hızlı dönsün isterse yavaş
Sen seni üzmeye değmez bu dünya
Çoğu git(me)di, veya azı kal(ma)dı. İnsana düşen sabr. İnsan kabullenerek önce yoğurulur, sonra fırında pişer. Ve en sonunda kü(u)l olur...
Tasavvuf...
Kaybettiğin yerde bekleme, güçsüzler öyle yapar. Sana kapanan kapıyı bir daha çalma, kapanan kapıyı acizler çalar. Unutma ki bu aşağılık dünyadasın: kötülüğü baş tacı edip, iyiliği çılgınlık sayan dünyada. Şunu iyi bil ki, işine geldiğinde, şeytan da Kutsal Kitap’tan örnekler verebilir ve Cehennem boş, şeytanların hepsi burada... her düşünceni dile getirme, sana yakışmayan hiçbir düşünceyi hayata geçirme. Samimi ol fakat asla basit davranma. huzur ancak gökyüzünde vardır... biz ise yeryüzündeyiz. Utan, ey çağ! soylu insan yetiştirmez oldun... arama boşuna, bulunmak istemeyeni. İnsanlar göründükleri gibi olmalıdır. Eğer değillerse hiç görünmesinler daha iyi. Kader mi aşkı kovalar, yoksa aşk mı kaderi, kimseler çözemedi bu bilmeceyi.. hoşça kal! değerin çok yüksek, tutamam seni. Sen ancak görenleri seversin, bense körüm sen ne kadar kalsan da geliyorsun benimle.. ben ne kadar gitsem de kalıyorum seninle... öğret bana, nasıl unutulur düşünmek? Oysa benim ruhumda savaş var. Durmadan ölüyor içimdeki insanlar. boğ kendini yüreğim; dilimi tutmak gerek !
kemik kırığı mı daha çok acı verir,
onur kırığı mı?
her şey yalan burada,
her şey yapmacık.
yanlış çağda yaşamanın stresi içindeyim.
ne diyordu şair;
insan insanı
ya tamamlayamadı,
ya tam anlayamadı.
böyle bir çağın insanı olmak
imtihan olarak hepimize yeter.
seni seviyorum bunu unutma.
sevmek kavuşmaya yetmiyor, bunu da...
sen sadece sen değilsin,
bensin,
benimsin,
bendesin...
ve insan kendisini bulacağı bir yere varmalı.
bakabiliyorsan gör.
görebiliyorsan fark et.
yüreğim gene parça parça oldu!
hoşça kal!
değerin çok yüksek,
tutamam seni
"Şiir biter,
Yollar biter,
Yıllar biter,
Hayat biter,
Boşver çocuk boşver.
Sen hep böyle insan kal.
Vedalar ancak güzel yürekleri acıtır.
Eğer yollar bir gün birleşicekse, kısmetinde varsa birleşir.
Dünya çok küçük çocuk hemde çok..."
Gene ispat etmiş oldun her şeyi mahvetmekte ne kadar mükemmel olduğunu. Çekil kabuğuna bir yüzyıl daha kal orada yalnız başına. Gerçekten düşündün mü oradan kurtulacağını ? Ne kadar absürt. Zaten sonu apaçık olana inanmamak. Her şeyi mahvedersin sonra gene tek başına kalırsın. O somurtkan çirkin suratın ile kimse yanına yaklaşmaz kimse çıkarmaz zamanın bile durduğu yalnızlığından. Sen hastasın. İnsanlarla konuşmak, insan olmak sana göre değil. Yanıldın sen ait değilsin bu dünyaya. Acınası hâldesin. Kimse seni kabullenmeyecek. Giyin, süslen, başarılı ol... Senin beynin hasta bir kere. Dışın güzel olsa ne yarar için küflenmiş ise. Devam et rol yapmaya yapabildiğin kadar sonunda atlayacaksın sonsuzluğa. Hissedeceksin soğuk demiri teninde. Damarlarında akanı hissettiğinde bir sıcaklık belki de bir huzur kaplayacak içini. Kemiklerin birbirine girmiş organların çorba misali. Bu kadar kolay mı bıraktın her şeyi? Bu kadar boş mu verdin her şeyden? Sönüp gitmektense yanıp kül olmak daha iyi
...