İnsan bütün hayatını, sonunda yalnız kalmak
için yaşıyor sanırım.
Yasak edilmesi gereken sevişme;
içinde birazcık da olsa sahteliği, yalanı, çıkan, korkaklığı barındıran sevişme yasaklanmalı. Ah hiçbir zaman, hiçbir şeyi yitirmeyeceğim sanarak tüketmek kendini. Tükenişine seyirci kalmak, bu yasaklanmalı.
“Gerçekler, ne yaparsanız yapın, gizlenemezdi. Araştırıp kovuşturarak ortaya çıkarılabilir, işkence yapılarak sizden sökülüp alınabilirdi. Ama amacınız hayatta kalmak değil de insan kalmaksa, sonuç ne fark ederdi ki?”
İnsan olmak bizim elimizde değil. Çünkü öyle yaratıldık. Fakat insan kalmak bize bağlı.
Geleneklere saplanıp kalmak, geçmişte işe yaramış bir şeyi bir kenara koymakla her şeyi birden kaybedeceğimize inanmak, özgürlüğe dair bir işaret taşımadığı gibi özgürlük anlayışının da serpilmesini engeller.
yalnız kalmaktan korkmak bir insandan diğerine farklılık gösterir. Kimi insan için bir bozkırın sonsuzluğunu seyretmek bile ürkütücü duyguların yaşanmasına neden olurken, bir diğeri için doğa ile baş başa kalmak doyurucu bir yaşantıdır.
İnsanın tek bilmesi gereken, insan olduğu ve öyle kalmak istediğidir.
Sayfa 22 - Zeplin Kitap
