- Hiç bitmiyecek mi senin bu okuman?
(...)
- Bitmiyecek
- Hiç mi ?
- Hiç
- Niyetin kâtip olmak mı yani? -
- Hayır
- Ya?
- İnsan olmak
Orhan Kemal
...Ve güz geldi Ömür hanım. Dünya aydınlık sabahlarını
yitiriyor usul usul. İnsanın içini karartan bulutların seferi var
göğün maviliğinde. Yağmur ha yağdı ha yağacak. İn-
cecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin.
Hüznün bütün koşulları hazır. Nedenini bilmediğim bir
keder akıyor damarlarımdan. Kalbimin üstünde binlerce
bıçak
Şiirsiz bir dünya, şuursuz bir dünyadır.
-Şiir, acıdan dili tutulanların dilidir.
-Acı ekilen bir ülkenin toprağından, ancak şiir biçilir.
Bu topraklarda ilaç diye sadece şiir içilir.-
-Şiir yaraları sarmak içindir.-
.
Ve her kadın bir şiir bekler
Yazdınız mı erkekler?
.
-Betonlaşan sadece şehirler mi sanırsınız?
Ya kalpler ne olacak?
Kalpler, şehirlerden daha hızlı betonlaşıyor.-
.
-İnsanın, insanla konuşmadığı,
Arı kovanı gibi kentlerde, ayrık otu gibi yaşadığı,
Savaşın, şiddetin, nefret dilinin ve kötülüğün revaçta olduğu bir çağdayız.
Toprağın altı değil üstü karanlık.
.
Çağımızın insanı, suskun, somurtkan ve mezar taşı gibi soğuk.
-Vefasızlığın adını vakitsizlik koymuşlar.-
.
Velhasıl,
-İnsan, bazen akşam güneşi gibi kaybolup gitmek istiyor.-
.
Ey insanoğlu…!
Güneş yüzüne değil, biraz da yüreğine vursun ki, içindeki buzullar erisin.-