67- Denizde size bir sıkıntı değdiği zaman Ondan (Allahdan) başka (bütün) tapdığınız kişiler gaaib olur (gider. Yalınız Allahdan yardım istersiniz). Fakat O, sizi kurtarıb karaya çıkarınca yine yüz çevirirsiniz.
Insan çok nankördür.
“Denizde bir afete yakalandığınız zaman Allah’tan başka, çağırdıklarınızın hepsi kaybolur gider.Ama, O sizi karaya çıkarıp kurtarınca yine yüz çevirirsiniz.Zaten insan pek nankördür.”
Yunus, 67
Çünkü miskin zanneder ki, Allah'ın celâl ve azameti bu âzalardadır. Böyle düşünen bu insan, nefsinden başkasını tanımaz. O ancak nefsini tazim eder. Binaenaleyh sıfatla- rında onunla müsavi olmayan hiçbir şeyde azameti anla- yamaz. Evet, bu insanın gayesi; nefsini, güzel suretli, tahtın üzerinde oturmuş, huzurunda emrini harfiyyen yerine ge- tiren hizmetkârlar bulunan bir padişah şeklinde tasavvur eder. Binaenaleyh şübhe yoktur ki, bu kimsenin gayesi, Al- lâhü (Teâlâ ve Tekaddes) hazretleri hakkında da bunu takdir etmektir ki, azameti anlamış olsun! Belki eğer sineğin aklı olsaydı ve kendisine:
- Senin yaradanın kanat, el ve ayaktan münezzehtir. Onun için uçuş bahis mevzuu değildir, denilseydi...
Sinek bu hükmü reddederek diyecektir ki: - Nasıl benim yaradanım benden eksik olur? Yaradanım, nasıl kanatları kesik ve uçmaya gücü olmayan bir topal olur? Benim uçma âlet ve kudretim olur da, Hâlik ve şekil veri- cim olduğu hâlde onunki olmaz mı?
Halkın çoğunun akılları sineğin bu aklına yakındır!
Muhakkak ki; insan, çokça cahil, çokça zâlim ve nankördür: