Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.6
Kitabı bitirdikten sonra aklımda kalan tek şey, bir kadının güçlenmesini mi anlattığı yoksa zaten güçlü bir kadının zorlukları aşarak ne kadar güçlü olduğuyla yüzleşmesini mi ele aldığı oldu. Önce bir kadın olarak, sonra bir insan olarak kendisine hayran kaldım. Kimi insan içindeki gücü bastırır ve kolaya kaçar, kimi ise yüzleşir ve bu güçle yaşar. Kristof tam da bu arketipte bir kadın: bir savaşçı. Hayatındaki zorlukları kolaylıkla aşan fakat şansının da yardımıyla ilerleyen bir sığınmacı. Ülkesinden kaçıp başka bir ülkenin dilini öğrenip tanınan bir yazar olmak kolay değil elbette. Bence bu öncelikle hayatı sevmekle, sonra azim, şans ve kaderin birleşimiyle ortaya çıkıyor. En çarpıcı olan nokta ise bu hikayenin sadece 40 sayfada bu kadar etkili bir şekilde anlatılması; işte gerçek yazarlık budur dedirtiyor. Başkalarının hayatlarını önemsiz görmek yerine, potansiyellerini görmek gerektiğine inanıyorum. Bu kitap, kimseyi küçümsememeyi öğretirken aynı zamanda kendi içimizdeki gücü de görmemizi sağlıyor. Kristof ile ilk tanışmam bu kitapla oldu ve kendisine bayıldım; tanışmayan varsa ısrarla öneriyorum.
Kadının kaderi coğrafya değildir.
"Coğrafya kader midir?" Kadınlar için pek de öyle değil gibi.
Dünyanın her noktasında benzer senaryolar yaşayan kadınları bulmak epey kolay.
"modern" ya da "geleneksel" coğrafya kadınlar için geçerli değil.
Olivia ise şu an günümüzde modern sayılabilecek bir ülkelerden birisinde doğuyor, çoğu Türk kadını gibi
SABRIN DEMİ
Çayı deminden anlarsın, yâri ise ayrılık vakti boğazında bıraktığı düğümden; bu yüzden beklemek değil bizimkisi demlenmek ve biliriz ki birbirine kavuşanlar değil ancak muhabbetle demlenenler aşka ulaşabilirler çünkü bazı şiirler hatırlamak için değil, unutmamak için yazılır.
Demlenmek yavaşlamaktır biraz; içine kazımak, silinmez bir kalemle
Kızıl Veba
Bana kalırsa kitap her ne kadar vebayı konu ediyor gibi görünse de, London kitabında aslında çok gelişmiş medeniyetlerin bile ne kadar kolay yıkılabileceğini ve bu yıkımın sonuçlarının neler olabileceğini anlatmış.
Aniden ortaya çıkan salgına hiç kimse bir çare bulamayınca salgın da oldukça hızlı ilerlemiş ve bir bakmışsınız koskoca dünyadaki insan sayısı bir elin parmağını geçmez olmuş. Bu kızıl veba sonrası yeni dünyada ise eski medeniyet zamanlarını gören tek kişi Profesör James Howard kalmış. Eskiden Kimya Profesörü olan James Howard'ın torunlarıyla yaptığı uzun konuşmalarda medeniyetin nasıl çöktüğünü anlıyoruz. Anlattıklarına bakılırsa toplumun çirkin yüzü ortaya çıkmış denilebilir. Salgın çıktıktan birkaç yıl sonra Profesörün gördüğü ilk insanlar da sistemin çöküşünün bir sembolüdür benim gözümde. Şu anki sistemi de sorgulatmıyor değil bu olaylar. Burjuva kesminden saygın bir kadının nasıl, kaba ve eğitimsiz şoförünün kölesi olduğunu okuyoruz o bölümde. Bunun gibi olaylar kitabın içinde daha çok var.
Dedeleri, torunlarına tüm yaşananları anlatırken, torunlarının sayıları, parayı, dedelerinin kullandığı çoğu sözcüğü anlamamaları da bize medeniyetin nasıl gerilediğini vurgular nitelikte.
Eski profesörün amacı ise eskisi gibi medeniyetin yeniden kurulmasına yardımcı olmak. Bunun için de çok çalışıyor.
Ayrıca kitapta, kitabı çok iyi anlattığını düşündüğüm bir cümleyle de incelemeyi sonlandırıyorum.
"Anlık sistemler köpük gibi sönerler."
Suzan defter
İnsan kendini bile bir başkasını severek sevebilir ancak, benim zavallı kızım.
Altını Çizdiğim bir satırla başlamak istedim. edebi eser okumak zorlu bir yolculuk süreci konuları takip etmek okurken devamlılığı sağlamak pek kolay değil. kitabımızda bir erkek bir kadın olmak üzere iki kişinin günlüğü mevcut birbirine geçmiş
208 syf.
·
Puan vermedi
Çaresizlik tam olarak nedir sizce? Var olan imkanlara rağmen kullanamamak mı yoksa ufacık bir ihtimalde dahi imkanının olmaması durumu mudur tam olarak? Hiçbir koşulda kendinizi ait hissetmediğiniz bir hayata mecbur bırakılsanız haliniz tam olarak nasıl olurdu hiç düşündünüz mü? Muhtemelen çoğunuzun cevabı böyle bir durumun oluşmasına asla izin vermem veya bulunduğum ortamı terk ederim olacaktır, gelin görün ki durum hiç öyle bahsedildiği kadar kolay değil. Zaten işler insan dünyasında ne zaman kolay ve anlaşılır oldu ki o da ayrı bir detay, neyse bu başlık başka bir zamanın konusu olsun.
Fedakarlık yapmak, ödün vermek veya hiç istemediğin bir kişiliğe bürünmek; sırf dahil olmak, ait hissetmek ya da birilerini mutlu etmek için. Kulağa nasıl da korkunç geliyor. Sebep ne olursa olsun eminim hepimiz en azından bir kere olsun bu hissi yaşamıştır. Güzeller güzeli Suzanne’nin durumu da bundan çok farklı değildir. Mahkum olmuş, esir alınmış, maruz kalmanın sancısıyla yıllarını geçirmiş dört duvar arasında yaşatılan eziyetler de neyin cabası bilinmez tabii. Şu an karşımızdaki eser bir mutsuzluklar kitabıdır aslında. Kilise camiasına koca bir saldırı niteliğinde olan eserde; aslında dini öğretiler ışığında nasıl karanlık gerçekler yer aldığını da gösteriyor bizlere. Henüz yazarın kalemi ile tanışmadıysanız; klasikler arasında yer Rahibe’ye kesinlikle okuyun (!)
Herkesin dilinde olan birçok insanın fazlaca beğendi bir kitabı okumak için biraz geç kaldım sanki fakat inanıyorum ki her şeyin bir zamanı vardır bu kitabın da benim için zamanı şimdiymiş.
İlk başlarken büyük bir heyecanla başladığım için başlarda okumakta hiç zorlanmadım fakat ilerledikçe okumak oldukça güç oldu belirli bir yere kadar güçlü
Asla aciz değildi kadınlar! Her biri dünyaya bedeldi.
K A D I N
"Analık veya ev yönetimi bakımından gereken erdemleri, becerileri olan." Türk Dil Kurumu sözlüğündeki anlamlarından biri. Bir diğer anlamı: "Ev işlerinde çalışan bayan." Hatta daha iyi anlaşılsın diye bununla ilgili atasözleri, deyimler, kalıp sözler de koymuşlar: "Kadının yüzünün karası erkeğin elinin
318 syf.
·
Puan vermedi
Yaşar Kemal bir hafıza. Olaylar kronolojisinin hafızası değil; acının, var olan toplumsal ve kültürel alışverişinin hafızası. Varoluş çığlıkları atan insanların bilinçaltı.
Olaylara bakarız. Tarihsel olaylara;
Mübadele,
Sarıkamış,
Çanakkale savaşı,
Ezidi soykırımı,
Ermeni olayları,
...
Bunları ne savaşı başlatanı anlatarak ne de
